Μη κυβερνητικές οργανώσεις στην Ελλάδα και οι επιπτώσεις τους σε ειδικές ομάδες πληθυσμού
| dc.contributor.advisor | Φαφαλιού, Ειρήνη | |
| dc.contributor.author | Παπαστεφάνου, Γεωργία | |
| dc.date.accessioned | 2015-07-14T16:39:47Z | |
| dc.date.available | 2015-07-14T16:39:47Z | |
| dc.date.issued | 2014 | |
| dc.identifier.uri | https://dione.lib.unipi.gr/xmlui/handle/unipi/6834 | |
| dc.description.abstract | Στη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) θεωρούνται ως οι αποτελεσματικοί αλλά και οι ουσιαστικοί φορείς προσφοράς κοινωνικών υπηρεσιών, καθώς προωθούνται ακόμη και από τους επαγγελματίες κοινωνικής πρόνοιας του δημόσιου τομέα παροχής κοινωνικών υπηρεσιών. Οι τελευταίοι, στην προσπάθεια τους να βρουν λύση στα ζητήματα των πολιτών, ωθούν τους εξυπηρετούμενους στο να αναζητήσουν αποτελεσματική βοήθεια από τις μη κυβερνητικές οργανώσεις. Με αυτό τον τρόπο, μεταθέτουν τις ευθύνες αλλά και τις προσφερόμενες παροχές από τον Δημόσιο φορέα στις ΜΚΟ. Τις καθιστούν έτσι, στην αντίληψη των εξυπηρετουμένων, το μοναδικό φορέα που μπορεί να ανταποκριθεί αποτελεσματικά αλλά και άμεσα στα σημαντικά θέματα στέγασης, διατροφής και υγείας που τους ταλανίζουν. Η αύξηση της δύναμης των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, συνέπεια της εξασθένισης των εθνικών πολιτικών εξουσιών, επιβεβαιώνεται από την μελέτη των Γιανακούλη και Λαλουδάκη (2006). Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις μπορούν να λειτουργήσουν σε περιβάλλον αβεβαιότητας και αστάθειας, βασισμένες στη δύναμη του εθελοντισμού με περισσότερη ευελιξία και ελευθερία από ότι οι φορείς του δημοσίου τομέα, καλύπτοντας έτσι κενά που δεν είναι εφικτό να καλυφθούν από τους κυβερνητικούς φορείς. Δημιουργείται μια νέα πραγματικότητα στην οποία ο τρίτος τομέας παροχής κοινωνικών υπηρεσιών (εθελοντικές οργανώσεις, εκκλησία, ιδιωτική πρωτοβουλία, μη κυβερνητικές οργανώσεις) βρίσκεται στο προσκήνιο έναντι του Δημόσιου τομέα. Αποτελεί πρόκληση για τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, βάσει του ασταθούς ελληνικού περιβάλλοντος, τόσο η επιβίωση τους, όσο και η δυνατότητα παροχής αξιοπρεπούς, άμεμπτης αλλά και συνάμα κοινωνικά ηθικής, προσφοράς βοήθειας προς τους μη έχοντες. Στην παρούσα διπλωματική εξετάζεται η δυνατότητα των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων να παρέχουν ουσιαστική βοήθεια στον θιγόμενο πληθυσμό, βάσει των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι ίδιες, λόγω της αύξησης του πληθυσμού που απευθύνεται σε αυτές. Ταυτόχρονα, μελετάται το κατά πόσο τίθεται σε προτεραιότητα ο σεβασμός της προσωπικότητας των αιτούμενων βοήθεια. Οι εξυπηρετούμενοι όταν απευθύνονται στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις δεν αποσκοπούν απλά στην κάλυψη των αναγκών τους σε υλικά αγαθά. Κυρίως, αναζητούν αξιοπρεπή και ανθρώπινη αντιμετώπιση καθώς η φτώχεια και η ένδεια, φέρει έντονο το αίσθημα κοινωνικής περιθωριοποίησης, μείωση της αυτοπεποίθησης ενώ επίσης δημιουργεί διαφόρων τύπων ψυχοσωματικά προβλήματα. | el |
| dc.format.extent | 111 | el |
| dc.language.iso | el | el |
| dc.publisher | Πανεπιστήμιο Πειραιώς | el |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/ | * |
| dc.subject | Μη κυβερνητικές οργανώσεις -- Ελλάδα | el |
| dc.subject | Κοινωνική πολιτική | el |
| dc.subject | Non -- governmental organizations -- Greece | el |
| dc.subject | Social policy | el |
| dc.title | Μη κυβερνητικές οργανώσεις στην Ελλάδα και οι επιπτώσεις τους σε ειδικές ομάδες πληθυσμού | el |
| dc.title.alternative | Non-governmental organizations in Greece and their impact in special groups | en |
| dc.type | Master Thesis | el |
| dc.contributor.department | Σχολή Οικονομικών, Επιχειρηματικών και Διεθνών Σπουδών. Τμήμα Οικονομικής Επιστήμης | el |
| dc.identifier.call | 361.76 ΠΑΠ | el |
| dc.description.abstractEN | In today's social reality, Non-Governmental Organizations (NGOs) are considered as effective and key players in the provision of social services. This perception prevails even among social workers that serve in the public sector. The latter, in their effort to find a solution to the needs of society, guide people in need to seek help from NGOs. In this way, they shift social responsibility and care from the public domain to NGOs. Make them so look as if NGOs are the only institutions that can respond effectively and immediately to important issues people face such as housing, food and healthcare. The increasing power of NGOs, versus public social services is, confirmed by the study of Gianakoulli and Lalloudaki (2006). According to their findings Non-governmental organizations can operate in an environment of uncertainty and instability, drawing power from volunteerism. They also act with more flexibility and freedom than public bodies thus covering gaps that public social services are not able to provide. Under the Greek unstable environment, NGOs face the challenge for their survival and the ability to provide decent, unimpaired, yet social responsible aid to the people in need. In this dissertation it is examined the ability of Greek NGOs to provide effective assistance to the disadvantaged groups of people, taking into account the growing number of people that address social aid. It is also explored the degree to which NGOs respect the personality of those applying for help. The reason for this exploration is the sense that the participants in such initiatives are not looking just for covering material needs but also dignity, self-esteem, and solutions to various psychosomatic problems they develop due to their poverty. | el |
| dc.contributor.master | Οικονομικά και Διοίκηση της Υγείας | el |
Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο
Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές
-
Τμήμα Οικονομικής Επιστήμης
Department of Economics
Εκτός από όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές
Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές