Κράτος Πρόνοιας, Δαπάνες Υγείας και Ανθρώπινο Κεφάλαιο. = Welfare State, Health Expenditures and Human Capital.

Abstract

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι από τη λειτουργία του κράτους πρόνοιας, καθώς και από την κρίση που αυτό περνάει τα τελευταία χρόνια, οι δαπάνες Υγείας έχουν αυξηθεί παγκοσμίως. Μελέτες έχουν δείξει ότι η αύξηση των δαπανών υγειονομικής περίθαλψης σχετίζονται με το επίπεδο του εισοδήματος και την οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας. Αλλά ένα θεωρητικά βέλτιστο επίπεδο της δαπάνης για την υγεία και ο βέλτιστος ρυθμός ανάπτυξης σπάνια διερευνώνται. Αυτή η μελέτη υποθέτει ότι οι δαπάνες για την υγεία είναι μια ακαθάριστη επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο και ακολουθεί τα συνήθη χαρακτηριστικά των επενδύσεων σύμφωνα με το μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης του Solow. Με βάση λοιπόν το μοντέλο του Solow, αναπτύχθηκε ένα θεωρητικό μοντέλο για να διερευνηθεί ο ρόλος του κεφαλαίου της υγείας στην οικονομική ανάπτυξη. Το μοντέλο δείχνει ότι η σύγκλιση είναι παρούσα μεταξύ των φτωχότερων και των πλουσιότερων χωρών όσον αφορά το φυσικό αλλά και το κεφάλαιο υγείας. Στην εμπειρική ανάλυση, αυτή η εργασία υπολογίζει πρώτα το βέλτιστο επίπεδο προϊόντος σταθερής κατάστασης (steady state) με βάση τη μέθοδο των Mankiw, Romer και Weil (1992). Δεύτερον, προβλέπονται τα βέλτιστα ποσά των κρατικών δαπανών για την υγεία υποθέτοντας ότι η σταθερή κατάσταση, δηλαδή το steady state ικανοποιεί αυτομάτως το χρυσό κανόνα κατανάλωσης. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι περισσότερες από τις υπό μελέτη 15 χώρες του ΟΟΣΑ έχουν υπερβολικές δαπάνες υγείας για τις περίπου δύο τελευταίες δεκαετίες. Μερικές από τις χώρες που εμφανίζουν φθίνουσα τάση από υπερβολικές δαπάνες και τελικά προσεγγίζουν το βέλτιστο επίπεδο. Αλλά μερικές από αυτές δεν δείχνουν μια τάσεις περιορισμού του κόστους για τον έλεγχο των δαπανών για την υγεία.