Συγκριτική μελέτη μεθόδων διαχείρισης του καρκίνου του προστάτη : μια συστηματική ανασκόπηση

Abstract

Στη παρούσα συστηματική ανασκόπηση επιχειρείται μέσα από την πρόσφατη βιβλιογραφία να συγκριθούν μέθοδοι αντιμετώπισης του καρκίνου του προστάτη ως προς τα αποτελέσματα τους σε διάφορα επίπεδα. Ο καρκίνος του προστάτη στην Ευρώπη, αποτελεί τον πιο κοινό τύπο νεοπλάσματος, ενώ ακολουθεί ο καρκίνος του πνεύμονα και του παχέος εντέρου. Η νόσος αποτελεί τη 2η αιτία θανάτου από καρκίνο στον ανδρικό πληθυσμό. Από το 1985 παρατηρείται αύξηση του αριθμού των θανάτων από προστατικό καρκίνο ακόμα και στις χώρες όπου δεν ήταν τόσο συχνός. Η νόσος παραδοσιακά αντιμετωπιζόταν με επεμβάσεις ανοιχτού τύπου. Την τελευταία δεκαετία ωστόσο οι εξελίξεις στη βιοτεχνολογία έχουν δώσει σημαντική ώθηση σε πολλούς τομείς της χειρουργικής και της ουρολογίας. Σύγχρονες μέθοδοι αντιμετώπισης όπως η βελτίωση του λιθοτρίπτη, η χρήση του laser, η εφαρμογή της λαπαροσκοπικής χειρουργικής καθώς και το τελευταίο και σημαντικότερο τεχνολογικό επίτευγμα, που απογείωσε την ουρολογική χειρουργική αποτελεί η χρήση του ρομποτικού συστήματος daVinci. Η ρομποτική χειρουργική προσφέρει όλα τα πλεονεκτήματα της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής, όπως ελάχιστο έως σχεδόν ανύπαρκτο μετεγχειρητικό άλγος, μειωμένο μεταβολικό στρες, ταχύτερη έξοδο από το νοσοκομείο, ταχύτατη επάνοδο στις καθημερινές δραστηριότητες, μειωμένο ποσοστό μεταγγίσεων και άριστο αισθητικό αποτέλεσμα. Η εφαρμογή του ρομποτικού συστήματος da Vinci έχει συγκεκριμένες ενδείξεις επί συγκεκριμένων νοσολογικών οντοτήτων της ουρολογίας. Δεν θεωρείται δεοντολογικά και οικονομικά θεμιτό, οποιαδήποτε απλή ουρολογική επέμβαση να πραγματοποιείται με το σύστημα αυτό. Η ρομποτική και η λαπαροσκοπική μέθοδος παρουσιάζουν πολλά κοινά σημεία. Βασίζονται στη λογική της ελάχιστα παρεμβατικής χειρουργικής και άρα είναι λιγότερο αιματηρές, λιγότερο επώδυνες, με ελάχιστη διάρκεια νοσηλείας, λίγες επιπλοκές και ενδείκνυνται σε περιπτώσεις όπου το άτομο είναι νεαρότερης ηλικίας ώστε να εξασφαλιστεί καλύτερη λειτουργικότητα ιδιαίτερα όταν ο καρκίνος είναι εντοπισμένος. Φυσικά το κόστος τους είναι πολλαπλάσιο γιατί έχουν μεγαλύτερη διάρκεια στη χειρουργική αίθουσα και απαιτούν πολύ περισσότερα υλικά χειρουργείου. Από την άλλη πλευρά το ανοιχτό χειρουργείο είναι πολύ πιο σύντομη διαδικασία και προτιμάται σε περιπτώσεις μη εντοπισμένων και μεγάλων όγκων ή και σε επιθετικές μορφές καρκίνου. Αποτελεί ιδιαίτερα αιματηρή μέθοδο με μεγάλη τομή, με μεγαλύτερη διάρκεια νοσηλείας, και οριακά χαμηλότερο κόστος σε σχέση με τις άλλες δύο μεθόδους.