Ιδιότητες εκτιμητών συνολοκλήρωσης σε πεπερασμένα δείγματα κάτω από εναλλακτικές διαδικασίες παραγωγής σφαλμάτων

Abstract

Η διατριβή αυτή ερευνά την συμπεριφορά των πιο ευρέως χρησιμοποιούμενων εκτιμητών συνολοκλήρωσης σε πεπερασμένα δείγματα κάτω από εναλλακτικές υποθέσεις για τις διαδικασίες που παράγουν τα σφάλματα. Αποτελείται από τέσσερις μελέτες. Η πρώτη μελέτη εστιάζει στους παραμετρικούς εκτιμητές συνολοκλήρωσης μιας εξίσωσης που προκύπτουν μέσα στο πλαίσιο των Αυτοπαλίνδρομων Κατανεμηθεισών Υστερήσεων Μοντέλων (Autoregressive Distributed Lag, ADL). Μία υποκατηγορία αυτών των μοντέλων που δεν περιέχει υστερήσεις της εξαρτημένης μεταβλητής δίνει ζωή στους Δυναμικούς Ελαχίστων Τετραγώνων εκτιμητές (Dynamic OLS, DOLS). Οι προσομοιώσεις Monte Carlo δείχνουν ότι ο ADL εκτιμητής προκύπτει να είναι ο ιδανικός εκτιμητής μέσα από μία ευρεία κλάση ασυμπτωτικά αποτελεσματικών εκτιμητών οι οποίοι περιλαμβάνουν εκτός από τον DOLS, τον ημι-παραμετρικό Πλήρως Τροποποιημένο Ελαχίστων Τετραγώνων εκτιμητή (Fully Modified Least Squares, FMLS), το μη-γραμμικό παραμετρικό εκτιμητή των Phillips και Loretan (PL) και τον εκτιμητή μεγίστης πιθανοφάνειας του Johansen (JOH). Η δεύτερη μελέτη αποτελεί μία εφαρμογή της πρώτης μελέτης στην εξίσωση Fisher, η οποία συσχετίζει τα επιτόκια με τον αναμενόμενο πληθωρισμό, για 16 χώρες του ΟΟΣΑ. Τα εμπειρικά μας αποτελέσματα υποστηρίζουν τα θεωρητικά και κατά συνέπεια η υπόθεση Fisher εύκολα επιβιώνει στην πράξη για την πλειονότητα των χωρών όταν αυτή ελέγχεται μέσα στο πλαίσιο των ADL μοντέλων παρά των DOLS. Η τρίτη μελέτη εισάγει διαδικασίες παραγωγής σφαλμάτων που παρουσιάζουν δομικές αλλαγές, όπως αυτές που παράγονται από ένα VAR(1) μοντέλο με VAR(1) συντελεστές. Η τέταρτη μελέτη στοχεύει στο Feldstein-Horioka παζλ εκτιμώντας τη σχέση αποταμίευσης-επένδυσης με τους εκτιμητές συνολοκλήρωσης που αναλύσαμε στις προηγούμενες μελέτες. Η χρήση των διορθωμένων Monte Carlo κριτικών τιμών παράγει απόρριψη της μηδενικής υπόθεσης με μικρότερη συχνότητα από αυτήν των ασυμπτωτικών κριτικών τιμών.