Ευρωπαϊκή πολιτική για την ασφάλεια στη θάλασσα και προοπτικές ενός ενιαίου θαλάσσιου χώρου

Abstract

Η Ευρωπαϊκή Ένωση στηρίζεται σε θάλασσες και ωκεανούς που είναι ανοιχτοί, προστατευμένοι και ασφαλείς για την οικονομική ανάπτυξη, την κοινωνική σταθερότητα, τις ελεύθερες συναλλαγές, τις μεταφορές, την ενεργειακή ασφάλεια, τον τουρισμό και την καλή κατάσταση του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Οι εν λόγω επιδιώξεις σε συνδυασμό με τον αντίκτυπο που είχε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση που ξεκίνησε το 2008, οδήγησαν σε αναθεώρηση και επαναπροσδιορισμό των υφιστάμενων πολιτικών με στόχο την «βιώσιμη ανάκαμψη» της Ευρώπης. Στο πλαίσιο αυτό και με γνώμονα την ενίσχυση της ανταγωνιστικής θέσης της ναυτιλίας έναντι των έτερων τρόπων μεταφοράς, επιδιώχθηκε η δημιουργία ισότιμων όρων ανταγωνισμού και η λήψη πολιτικών αποφάσεων για τη δημιουργία ενός «Ενιαίου Ευρωπαϊκού Θαλάσσιου Χώρου». Στο πλαίσιο της παρούσας εργασίας παρουσιάστηκαν τα κοινά σημεία των επιδιώξεων της ανακοίνωσης της επιτροπής για την «Γαλάζια Ζώνη, ενός ενιαίου χώρου μεταφορών για τη ναυτιλία», του «Εκσυγχρονισμένου Ενωσιακού Τελωνειακού Κώδικα» και των προβλέψεων του πλαισίου της ηλεκτρονικής ναυτιλίας (e-Maritime), ενώ παράλληλα αναδείχτηκαν οι βασικοί συντελεστές που αναμένεται να ωφεληθούν από την, σε πραγματικό χρόνο, διαλειτουργική, διατομεακή και διασυνοριακή ανταλλαγή πληροφοριών επί των θαλασσίων δραστηριοτήτων στη περιοχή ενδιαφέροντος της ΕΕ. Από την ανάλυση των υφιστάμενων εφαρμογών συλλογής πληροφοριών σε εθνικό ή ευρωπαϊκό επίπεδο αναδείχθηκε το υπό ανάπτυξη πρόγραμμα “CISE” ως το πλέον πρόσφορο και λειτουργικό μέσο το οποίο αναμένεται να αξιοποιήσει τα οφέλη της κάθε πλατφόρμας ξεχωριστά με προσδοκώμενη σημαντική προστιθέμενη αξία στην ανταγωνιστικότητα των θαλασσίων μεταφορών της ΕΕ.