Οι συμπράξεις δημοσίου - ιδιωτικού τομέα στον κλάδο της υγείας στην Ευρώπη

Abstract

Στην Ευρώπη της ύφεσης και των δημοσιονομικών περικοπών είναι σχεδόν αδύνατο να μπορέσουν τα κράτη να ανταπεξέλθουν στις ολοένα και αυξανόμενες ανάγκες και υποχρεώσεις τους. Ο εξορθολογισμός των δημοσίων δαπανών Υγείας, μέσω μέτρων λογιστικού χαρακτήρα (όπως για παράδειγμα οριζόντιες περικοπές στους προϋπολογισμούς που προορίζονται για την υγεία και την κοινωνική προστασία) έχει μετατοπίσει το βάρος στους πολίτες και δη τους ασθενείς. Από την άλλη, η συνεχής εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, η αύξηση του προσδόκιμου ζωής και η κατ’ επέκταση γήρανση του πληθυσμού, καθώς και η ανακάλυψη νέων θεραπειών για χρόνιες και σπάνιες παθήσεις πιέζουν τα εθνικά συστήματα Υγείας προς αναζήτηση περισσότερων πόρων. Στην παρούσα εργασία επιχειρούμε να αναλύουμε τον ρόλο και τα βασικά χαρακτηριστικά των Συμπράξεων Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα στην Υγεία, καθώς και τους λόγους που οδηγούν τα κράτη να ακολουθήσουν αυτή την, όχι και τόσο πρωτόγνωρη, μορφή συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα σε θέματα υγείας. Ο βασικότερος λόγος για την ανάπτυξη αυτού του είδους συνεργασίας είναι οικονομικός. Αυτό σημαίνει ότι ένα κράτος επιλέγει να συνεργαστεί με τον ιδιωτικό τομέα είτε επειδή θέλει να αυξήσει τους πόρους του, είτε επειδή προσπαθεί να μειώσει τα κόστη (όπως για παράδειγμα οι υπηρεσίες σίτισης στα νοσοκομεία). Παρ’ όλα αυτά, όποιος και αν είναι ο βασικός λόγος της συνεργασίας, τόσο ο δημόσιος τομέας όσο και ο ιδιωτικός προσβλέπουν σε ορισμένο οικονομικό όφελος, βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα. Οι Συμπράξεις Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα στην Υγεία αποτελούν ένα πολύ σημαντικό μηχανισμό, με στόχο την παροχή καλύτερης ποιότητας υπηρεσιών υγείας και μεγαλύτερης πρόσβασης σε χαμηλότερο κόστος. Ωστόσο, προϋπόθεση για να μπορέσει να αποφέρει ο μηχανισμός αυτός τα αναμενόμενα αποτελέσματα και στις δυο πλευρές είναι η λειτουργία τους εντός ενός ξεκάθαρου ρυθμιστικού πλαισίου.