Η συνεργασία Ελλάδας – Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο

Abstract

Η παρούσα διπλωματική διερευνά τους παράγοντες, τα ιστορικά γεγονότα και τις συνθήκες υπό τις οποίες αναδείχθηκε η συνεργασία Ελλάδας και Ισραήλ. Εξετάζεται το πώς δύο κράτη πλήρως απομονωμένα, φτάνουν τελικά όχι μόνο να πλησιάσουν το ένα το άλλο, αλλά να ανακάμψουν και να ξεπεράσουν τις παγερές και σχεδόν αδιάφορες σχέσεις που επικρατούσαν επί σειρά ετών, με αποτέλεσμα να αναδεικνύεται και να εδραιώνεται μια νέα συνεργασία μεταξύ τους. Μέσα από βιβλιογραφική επισκόπηση που παρουσιάζεται στα επόμενα κεφάλαια, εξετάζονται οι παράγοντες, κύριοι ή δευτερεύοντες που συνέβαλαν στη διατήρηση των «ανύπαρκτων» σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ και παράλληλα ποια ήταν τα γεγονότα, αλλά και τα «γεγονότα πίσω από τα γεγονότα» που διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στην εξυγίανση των σχέσεων και στην αλλαγή της ισορροπίας στο διακρατικό σύστημα. Κατά τη διάρκεια εκπόνησης της παρούσας εργασίας, η θεωρία του Ρεαλισμού, συνέτεινε στην επεξήγηση των κρατικών συμπεριφορών. Στο άναρχο διεθνές σύστημα, τα κράτη είναι κυρίαρχα και ταυτόχρονα υπεύθυνα και «υπόλογα» στον πληθυσμό τους για την επιβίωσή τους. Ο Ορθολογισμός, ως τρόπος λήψης αποφάσεων επιβάλει την ανάλυση κόστους-οφέλους, όπου οι δρώντες-κράτη, προκειμένου να λάβουν μια απόφαση και να ενεργήσουν ανάλογα, αναλύουν τις παρούσες επιλογές και διαλέγουν εκείνη που θα τους αποφέρει το μεγαλύτερο όφελος. Θα αναλυθούν λοιπόν κρατικές συμπεριφορές, βάσει αυτής της προσέγγισης. Επιπλέον, θα εξεταστούν οι ισορροπίες με τα κράτη της περιφέρειας, τα οποία φαίνεται να διαδραματίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο στη διακρατική ισορροπία.