Ατμοσφαιρική ρύπανση από πλοία : Διεθνείς και ευρωπαϊκές εξελίξεις
| dc.contributor.advisor | Τσελέντης, Βασίλειος | |
| dc.contributor.author | Έξαρχος, Σωτήριος | |
| dc.date.accessioned | 2016-03-08T10:07:16Z | |
| dc.date.available | 2016-03-08T10:07:16Z | |
| dc.date.issued | 2013-04 | |
| dc.identifier.uri | https://dione.lib.unipi.gr/xmlui/handle/unipi/8584 | |
| dc.description.abstract | Η ποντοπόρος ναυτιλία παρέχει ένα σημαντικό μέσο για τη μεταφορά εμπορευμάτων σε διεθνές επίπεδο και επιτρέπει κιάλλες δραστηριότητες, όπως η αλιεία, οι μεταφορές αναψυχής, κ.λπ. Σήμερα, η πλειονότητα του παγκόσμιου στόλου χρησιμοποιεί κινητήρες ντίζελ, ως μέσο για την παροχή δύναμης πρόωσης για πλοία. Οι κυριότεροι ρύποι που παράγονται από την ναυσιπλοΐα είναι συνέπεια της καύσης του καυσίμου σε μηχανές (θαλάσσης) εσωτερικής καύσης. Αυτοί είναι ρύποι (CO, VOC, NOx και PM) που κυρίως έχουν να κάνουν με την τεχνολογία του κινητήρα, και ρύποι (CO2, SOx, βαρέα μέταλλα και θειικά παράγωγα PM) οι οποίοι προέρχονται από το είδος καυσίμου. Η ναυτιλία έχει μικρή συμβολή στις παγκόσμιες συνολικές εκπομπές CO2 (1,8% του παγκόσμιου συνόλου CO2 εκπομπών το 1996). Σε ευρωπαϊκή κλίμακα, τα SO2 και NOx από την εθνική ναυτιλία μπορεί να είναι σημαντικά όσον αφορά τις συνολικές εθνικές εκπομπές. Η κύρια νομοθετική πράξη για εκπομπές ρύπων από πλοία, το Παράρτημα VI της MARPOL (Tier I με τροπολογίες Tier II και Tier III που υιοθετήθηκαν από τον ΙΜΟ) ελέγχει τα NOx όρια και τα οξείδια του θείου, μέσω του θείου στα καύσιμα και περαιτέρω, μέσω του χαρακτηρισμού περιοχών ελέγχου εκπομπών διοξειδίου του θείου (SECA). Τα μέτρα στο παράρτημα VI της MARPOL περιγράφουν τα αποτελέσματα, δεν ορίζουν πώς αυτά πρόκειται να επιτευχθούν. Η τεχνολογία για τον έλεγχο εκπομπών από πλοία περιλαμβάνει βελτιωμένη σχεδίαση του κινητήρα, συστήματα ψεκασμού καυσίμου, ηλεκτρονική χρονομέτρηση, κ.λπ., για να επιτευχθεί βέλτιστη απόδοση (βελτιστοποίηση εκπομπών CO2) μειώνοντας τις εκπομπές αιωρούμενων σωματιδίων και VOC. Η τεχνική της ανακυκλοφορίας καυσαερίων (EGR) και οι τεχνολογίες ελέγχου ατμοσφαιρικής ρύπανσης (πλυντρίδες, κλπ.) δεν έχουν ακόμα τεθεί σε τακτική υπηρεσία για τα πλοία. Το κοινοτικό σύστημα εμπορίας εκπομπών (EU ETS) δεν καλύπτει τις εκπομπές CO2 από τη ναυτιλία αν και καλύπτει τις εκπομπές CO2 από τις πτήσεις εντός και μεταξύ των χωρών που συμμετέχουν στο EU ETS και διεθνείς πτήσεις προς και από μη-ETS χώρες. Τα θεσμοθετημένα όρια εκπομπών για ντήζελ κινητήρες για σκάφη αναψυχής (Οδηγία 2003/44) δεν αναφέρονται στην παρούσα εργασία. Επομένως, απαιτείται ακόμη αρκετή προσπάθεια προς την κατεύθυνση της μείωσης εκπομπών καυσαερίων από τη ναυτιλία προσαρμόζοντας υφιστάμενους περιβαλλοντικούς κανονισμούς και υφιστάμενες τεχνολογίες ελέγχου ατμοσφαιρικής ρύπανσης. | el |
| dc.format.extent | 80 | el |
| dc.language.iso | el | el |
| dc.publisher | Πανεπιστήμιο Πειραιώς | el |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/ | * |
| dc.subject | Πλοία -- Καύσιμα | el |
| dc.subject | Περιβαλλοντικές επιπτώσεις | el |
| dc.title | Ατμοσφαιρική ρύπανση από πλοία : Διεθνείς και ευρωπαϊκές εξελίξεις | el |
| dc.type | Master Thesis | el |
| dc.contributor.department | Σχολή Ναυτιλίας και Βιομηχανίας. Τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδών | el |
| dc.description.abstractEN | Ocean-going shipping provides an important means of transporting goods internationally, as well as enabling other activities such as fishing, leisure transport etc. Today the majority of the global fleet uses diesel engines as a means of providing propulsive power for ships. The principal pollutants produced by navigation are a consequence of combusting the fuel in internal combustion (marine) engines. These are pollutants (CO, VOC, NOx and PM) which mainly have to do with engine technology, and pollutants (CO2, SOx, heavy metals and sulphate-derived PM) which originate from the fuel speciation. Shipping is a small contributor to the world total CO2 emissions (1.8% of world total CO2 emissions in 1996). On a European scale, SO2 and NOx emissions from national shipping can be important with respect to total national emissions. The principal legislative instrument for exhaust emissions from ships Marpol Annex VI (Tier I with Tier II and Tier III amendments adopted by IMO) controls NOx limits and sulphur oxides, through sulphur in fuel and further through the designation of Sulphur Dioxide Emission Control Area (SECA). The measures in Marpol Annex VI describe the outcomes, they do not stipulate how they are to be achieved. Technology for controlling emissions from ships includes improved engine design, fuel injection systems, electronic timing, etc. to obtain optimum efficiency (optimising CO2 emissions) reducing PM and VOC emissions. Exhaust gas recirculation (EGR) technique and air pollution control technologies (scrubbers, etc) have not yet been in regular service for ships. The EU emissions trading system (EU ETS) does not cover CO2 emissions from shipping although it covers CO2 emissions from flights within and between countries participating in the EU ETS and international flights to and from non-ETS countries. The emission legislation limits for diesel engines for recreational craft (Directive 2003/44) are not mentioned in this paper. Accordingly, much effort is still needed in the direction of reducing the exhaust emissions from shipping adjusting current Environmental Regulations and current air pollution control technologies. | el |
| dc.contributor.master | Ναυτιλία | el |
| dc.subject.keyword | Αέριοι ρύποι | el |
Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο
Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές
-
Τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδών
Department of Maritime Studies
Εκτός από όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές
Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές