Διαχείριση εκτάκτων αναγκών στα νοσοκομεία του Εθνικού Συστήματος Υγείας

Abstract

Ο άνθρωπος από καταβολής κόσμου, βρισκόταν εκτεθειμένος σε διάφορους κινδύνους - κυρίως φυσικούς. Ωστόσο, με την ανάπτυξη γενικότερα της τεχνολογίας βρέθηκε αντιμέτωπος και με άλλου είδους κινδύνους τους αποκαλούμενους τεχνολογικούς. Αρμόδια για το σχεδιασμό αντιμετώπισής εκτάκτων αναγκών είναι η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας του Υπουργείου Εσωτερικών σε συνεργασία με τον εκάστοτε αρμόδιο φορέα π.χ. Υπουργείο Υγείας. Οταν οι κίνδυνοι αυτοί πλήττουν νοσοκομειακές μονάδες όπου υπάρχουν ασθενείς οι οποίοι δεν μπορούν να προστατεύσουν ούτε τους ίδιους τους εαυτούς τους, το κάθε νοσοκομείο, με την καθοδήγηση του Υπουργείου Υγείας συγκροτεί ομάδες σχεδιασμού εκτάκτων αναγκών, όπως προβλέπεται στο σχέδιο «Περσεύς» για την αντιμετώπιση πυρκαγιάς, σεισμού, καύσωνα, πλημμύρας, τρομοκρατικής απειλής, εσωτερικής επιδημίας, τεχνικών προβλημάτων, ασθενών που έχουν εκτεθεί σε ραδιοβιοχημικούς παράγοντες καθώς και νοσοκομειακές λοιμώξεις. Όλα τα συστήματα διαχείρισης κρίσεων χωρίζονται σε δύο ενότητες την πρόληψη και την εφαρμογή, οι οποίες περιλαμβάνουν το σχεδιασμό, τον εξοπλισμό, τον έλεγχο εφαρμογής, την εκπαίδευση του προσωπικού και τέλος τη βελτίωση. Ζωτικής σημασίας ρόλο παίζει και η εκτίμηση και ανάλυση της επικινδυνότητας. Σύμφωνα με την έρευνα που εκπονήθηκε σε νοσοκομεία του Εθνικού Συστήματος Υγείας, τα περισσότερα νοσοκομεία του Ε.Σ.Υ. δεν είναι ακόμα σε θέση να αντιμετωπίσουν απόλυτα όλους τους παραπάνω κινδύνους. Σε αυτό συμβάλλει η διοίκηση των νοσοκομείων, η οποία ως επί τον πλείστον δεν απαρτίζεται από ειδήμονες της διοίκησης. Έτσι προκύπτουν πολλαπλά προβλήματα στην εφαρμογή των σχεδίων καθώς η μεγαλύτερη έλλειψη που παρατηρείται αφορά κυρίως την εκπαίδευση του προσωπικού και την αξιολόγηση. Για την ορθή διαχείριση των κρίσεων προτείνονται: ο καθορισμός στόχων αντιμετώπισης κινδύνων, η άμεση πρόσληψη μόνιμων τεχνικών ασφαλείας και ιατρών εργασίας, η αναβάθμιση του ρόλου των επιτροπών υγιεινής και ασφάλειας στις μονάδες υγείας, η επαναξιολόγηση του νομοθετικού πλαισίου, ο σωστός σχεδιασμός των χώρων, η θέσπιση οικονομικών κινήτρων και η συνεχής εκπαίδευση και ενημέρωση.