Τηλεϊατρική στην Ελλάδα. Η περίπτωση του Σισμανόγλειου νοσοκομείου και η περίπτωση του Δήμου Περάματος Αττικής

Abstract

Το θέμα της παρούσης Διπλωματικής Εργασίας είναι η τηλεϊατρική στην ελληνική πραγματικότητα. Η περίπτωση του Σισμανογλείου και του Δήμου Περάματος Αττικής. Σκοπός της μελέτης είναι να παρουσιάσει μετά από προσεκτική μελέτη της βιβλιογραφίας και των πηγών τι πραγματικά έχει γίνει στο χώρο της τηλεϊατρικής στην Ελλάδα από πλευράς επενδυτικών προγραμμάτων παρουσιάζοντας όσο πιο πολλές επόψεις του θέματος γίνεται και να αναφερθεί σε δύο περιπτώσεις του. Μέθοδος της εργασίας είναι η συστημική ανάλυση με χρήση πηγών και βοηθημάτων προκειμένου μέσα από αυτήν τη μεθοδολογία, να επιτύχει κριτική και συνθετική παρουσίαση του θέματος. Ύστερα από λεπτομερή εξέταση του θέματος, θα λέγαμε ότι στον ελλαδικό χώρο έχουν γίνει πολλά επενδυτικά προγράμματα σχετικά με την τηλεϊατρική, Όλα είναι χρηματοδοτούμενα με κάποιον τρόπο από κοινοτικούς πόρους. Τα περισσότερα από τον δημόσιο τομέα, είναι πιλοτικά προγράμματα. Γενικά θα λέγαμε ότι δεν υπάρχει στον ελλαδικό χώρο ένας ενιαίος φορέας τηλεϊατρικής, ούτε κάποιο ειδικό ενιαίο νομικό πλαίσιο (ένας ειδικός Νόμος). Η μεγαλύτερη προσπάθεια που έγινε προς την κατεύθυνση της ανάληψης κεντρικού ρόλου τηλεϊατρικής μονάδας για την δημιουργία ενός Ενιαίου Φορέα Τηλεϊατρικής του ΕΣΥ, ήταν αυτή του Σισμανογλείου Νοσοκομείου. Την πιο μοντέρνα ιδέα για τη συνεργασία δημοσίου και ιδιωτικού φορέα στον τομέα της τηλεϊατρικής στην Ελλάδα τη συναντήσαμε στο Δήμο Περάματος, του οποίου το όλο επενδυτικό πρόγραμμα ήταν το μοναδικό που είχε πλήρη οικονομικό σχεδιασμό. Για τις τηλεϊατρικές υπηρεσίες που ήδη προσφέρονται στην Ελλάδα γενικά θα λέγαμε, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ότι δεν έχουν χρησιμοποιήσει για ης εφαρμογές τους τα κριτήρια αξιολόγησης επενδυτικών προγραμμάτων. Τα παραγόμενα αποτελέσματα τους παρέχουν ενδείξεις οικονομικού τύπου, αλλά υπάρχει έλλειψη οικονομικών στοιχείων και αντίστοιχης εμπειρίας. Προτείνεται για την απόκτηση εμπειρίας στην Ελλάδα να εκτιμηθούν τα οφέλη και τα κόστη που απορρέουν από τα αντίστοιχα προγράμματα ώστε να υπάρχουν ικανά στοιχεία, αξιοποιήσιμα για μελλοντικές βιώσιμες και κερδοφόρες επενδύσεις.