Απώλεια του δικαιώματος περιορισμού της ευθύνης του εκναυλωτή στη ναυτιλία και οι επιπτώσεις του στη θαλάσσια ασφάλιση

Abstract

Η παρούσα διατριβή άπτεται ορισμένων νομικών προβλημάτων και ζητημάτων τα οποία προκύπτουν όταν ο εκναυλωτής χάνει το προνόμιο του περιορισμού της ευθύνης. Ο πλοιοκτήτης δύναται να περιορίσει την ευθύνη του μέχρι την αξία του πλοίου ή τη χωρητικότητά του ή την αξία των εμπορευμάτων ή των αγαθών. Η μεταφορά των αγαθών στη θάλασσα, στη στεριά και στον αέρα σχετικά με το πρόσωπο το οποίο δια των πράξεων και των παραλείψεών του καθίσταται υπεύθυνο ρυθμίζεται από διαφορετικούς κανόνες. Θα εξετάσουμε την απώλεια του δικαιώματος περιορισμού της ευθύνης σύμφωνα με τους κανόνες της Χάγης- Βίσμπυ, τους κανόνες του Αμβούργου, την σύμβαση περί περιορισμού της ευθύνης των ετών 1957 και 1976. Θα μελετήσουμε τη σύμβαση για τη χερσαία μεταφορά των αγαθών (C.M.R.), τις αρχικές και τις τροποποιημένες συμβάσεις της Βαρσοβίας. Περαιτέρω θα ασχοληθούμε με τις έννοιες της απόκρυψης, του εκουσίου ή ακουσίου παραπτώματος και της αμέλειας εκ μέρους του κυρίου του πλοίου, αλλά και με το βάρος απόδειξης των παραπάνω και της πλευράς που το φέρει για την απόδειξη της έλλειψης ευθύνης σε θέματα πραγματικού σφάλματος και απόκρυψης. Τέλος θα μας απασχολήσει η ευθύνη του προσώπου που ελέγχει και καθοδηγεί την εταιρεία, όπως είναι ο πρόεδρος, ο διευθυντής ή ο επικεφαλής διαχείρισης του πλοίου. Όλοι οι παραπάνω περιορισμοί και η απώλεια αυτών έχει άμεσο αντίκτυπο στη θαλάσσια ασφάλιση και στην κάλυψη που παρέχουν οι ασφαλιστικές εταιρίες και τα P& I Clubs.