Εκτίμηση της επίδρασης των αναδιαρθρώσεων και των ψυχοκοινωνικών παραγόντων κινδύνου στην υγεία των εργαζoμένων, σε δημόσιο νοσοκομείο της Αθήνας. = An evaluation of the impact of psychosocial risks and reforms in the Health sector, on the health of the workers in a public hospital.

Abstract

Σκοπός της διπλωματικής εργασίας ήταν να συμβάλει στην έναρξη μιας συστηματικής προσέγγισης των επιπτώσεων στην υγεία των εργαζομένων, που σχετίζονται με τις αναδιαρθρώσεις στο εργασιακό περιβάλλον στο χώρο της Υγείας με ιδιαίτερη έμφαση στους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες κινδύνου. Στο πλαίσιο της εργασίας, πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική ανασκόπηση και στη συνέχεια έρευνα πεδίου σε εργαζόμενους δημόσιου νοσοκομείου της Αθήνας που λειτουργεί μετά από συγχώνευσή του με άλλο αντίστοιχο δημόσιο νοσοκομείο. Η έρευνα πεδίου βασίστηκε στην αξιολόγηση απαντήσεων των εργαζομένων του νέου νοσοκομείου (μετά τη συγχώνευση) σε ερωτηματολόγιο υποκειμενικής εκτίμησης των εργαζομένων. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο, όπου ήταν σε εξέλιξη μια σειρά ευρύτερων αναδιαρθρώσεων στον δημόσιο τομέα πέραν των συγχωνεύσεων των νοσοκομείων (μειώσεις μισθών, άρση μονιμότητας, «κινητικότητα» και «εφεδρεία» δημοσίων υπαλλήλων, εξαγγελίες για πιθανή αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αύξηση ανεργίας). Τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας πεδίου, παρά τους υφιστάμενους περιορισμούς, επιβεβαιώνουν τα δεδομένα της βιβλιογραφίας σχετικά με την επιβάρυνση δεικτών ψυχικής και σωματικής υγείας των εργαζόμενων λόγω των αλλαγών στο εργασιακό περιβάλλον και ψυχοκοινωνικών παραγόντων κινδύνου. Η εντατικοποίηση στην εργασία, η επιβάρυνση της ψυχικής υγείας των εργαζόμενων και τα υψηλά επίπεδα άγχους και εργασιακής ανασφάλειας, αποτελούν ορισμένα από τα πρώτα αποτελέσματα της μελέτης. Τέλος, γίνεται προσπάθεια κωδικοποίησης προτάσεων, τόσο για παραπέρα μελέτη των συνεπειών των αναδιαρθρώσεων στην υγεία και την ασφάλεια των εργαζόμενων όσο, και για συστηματική αντιμετώπιση των αλλαγών στο εργασιακό περιβάλλον, υπό το πρίσμα της εγγενούς πρόληψης του επαγγελματικού κινδύνου και της ιεράρχησης της προστασίας της υγείας, ως την πλήρη ψυχική, σωματική και κοινωνική ευεξία του ανθρώπου, σύμφωνα και με τον ορισμό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (WHO) και της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO).