Το ναυτεργατικό ατύχημα - Συνέπειες και αποκατάσταση

Abstract

Η ναυτιλία για την Ελλάδα ήταν αρχικά η άνευ οποιασδήποτε αμφισβήτησης το εφαλτήριο για την ανάπτυξη της οικονομίας της και σε μεταγενέστερο στάδιο της σταδιακής εδραίωσή της στον κόσμο της ναυτιλιακής βιομηχανίας μέχρι και τη στιγμή που αυτή αναδείχτηκε κατά κοινή ομολογία «ναυτική δύναμη». Η συμβολή όμως της ναυτιλίας στην ανάπτυξη της χώρας μας δεν περιορίζεται αποκλειστικά σε οικονομικό επίπεδο αλλά τοποθετείται και σε κοινωνικό επίπεδο με τη δημιουργία του επαγγέλματος του ναυτικού να λαμβάνει από ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό ατόμων την πρωταρχική θέση στην επιλογή των επαγγελματικών κατευθύνσεων και φυσικά την προσαρμογή της ελληνικής οικογένειας του ναυτικού στα νέα και πρωτοφανή δεδομένα της εν λόγω εργασιακής θέσης. Οι αυξημένες απαιτήσεις του αντικειμένου της εργασίας του ναυτικού και οι εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες υπό τις οποίες παρέχει αυτός την εργασία του π.χ. τα συχνά ατυχήματα λόγω των προαναφερόμενων δύσκολων συνθηκών που υφίστανται κατά την ώρα εκτέλεσης των καθηκόντων του ναυτικού δημιούργησαν την ανάγκη λήψης μέτρων. Τα μέτρα αποσκοπούσαν στην προστασία του ναυτολογημένου εργαζόμενου στο πλοίο, καθώς και στον καθορισμό συγκεκριμένης αποζημίωσης για κάθε περίπτωση αποκατάστασης της υγείας του ναυτικού συνεπεία ατυχήματός του. Με τον τρόπο αυτόν δημιουργήθηκε ένα νομικό πλαίσιο γύρω από το ναυτεργατικό ατύχημα, το οποίο φέρει μεν τα γενικά χαρακτηριστικά του εργατικού ατυχήματος, οι διαφορές όμως που πηγάζουν από αυτό ρυθμίζονται, λόγω των ιδιαιτεροτήτων του επαγγέλματος του ναυτικού, με βάση αποκλειστικές και συγκεκριμένες για το ναυτεργατικό ατύχημα προβλέψεις σχετικά με την ικανοποίηση των αξιώσεων του παθόντα ναυτικού και την έκταση της ευθύνης του υπόχρεου σε αποζημίωση.