Ενεργειακή πολιτική της ΕΕ και ασφάλεια ενεργειακού εφοδιασμού. Η περίπτωση της Ανατολικής Μεσογείου

Abstract

Η ενέργεια είναι πολύτιμο αγαθό,καθώς όχι μόνο είναι άρρηκτα δεμένη με την καθημερινή ζωή των πολιτών αλλά αποτελεί και την «ατμομηχανή» της οικονομικής ανάπτυξης μιας χώρας. Οι ολοένα αυξανόμενες ενεργειακές ανάγκες της ΕΕ καθιστούν επιτακτική την ανάγκη για διαφοροποίηση των πηγών ενέργειας και των οδών εφοδιασμού. Ως εκ τούτου,η ασφάλεια εφοδιασμού βρίσκεται πολύ ψηλά στην πολιτική ατζέντα των κρατών μελών της ΕΕ. Με τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο μπορεί να λυθεί το πρόβλημα της τροφοδοσίας της Ευρώπης στον απόηχο του ρωσοουκρανικού πολέμου. Στο επίκεντρο της προσοχής βρίσκεται η Ελλάδα,αφού η ανάδειξή της σε διαμετακομιστικό κέντρο θα έχει τόσο γεωπολιτικό όσο και οικονομικό όφελος, λειτουργώντας ως «αντίδοτο» στην κρίση. Σκοπός της παρούσας διπλωματικής είναι να εξεταστεί εάν,ενόψει των προσφάτως ανακαλυφθέντων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι εφικτή η σύγκλιση των συμφερόντων των εμπλεκομένων κρατών της περιοχής,σε μια προσπάθεια εξομάλυνσης των εχθροπραξιών και εκτόνωσης του εχθρικού κλίματος που επικρατεί (συριακή κρίση,ανατροπή καθεστώτων, εκρηκτικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή,Αραβική Άνοιξη,εκκρεμή ζητήματα οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών) χάριν εγγύησης της οικονομικής σταθερότητας και της κοινωνικής ευημερίας. Το συμπέρασμα στο οποίο θα καταλήξουμε είναι ότι υπό το πρίσμα των τρεχουσών εξελίξεων και τη γενικότερη ρευστότητα της κατάστασης στην περιοχή,η Μεσόγειος δεν μπορεί να λειτουργήσει ως ασφαλές καταφύγιο για επίτευξη ευρύτερων συνεργασιών μεταξύ των δρώντων της περιοχής.