Ισχύον θεσμικό πλαίσιο και διοικητική οργάνωση των ιδιωτικών κλινικών στην Ελλάδα.

Abstract

Σκοπός της παρούσης εργασίας ήταν η παρουσίαση του θεσμικού πλαισίου που διέπει την ίδρυση, την λειτουργία και την διοικητική οργάνωση των ιδιωτικών κλινικών στην Ελλάδα. Για την ανάλυση του θεσμικού πλαισίου χρησιμοποιήθηκαν, ως πρωτογενείς πηγές, τα Προεδρικά Διατάγματα που έχουν εκδώσει και οι νόμοι που έχουν ψηφίσει οι φορείς του Ελληνικού κράτους. Η συλλογή των πρωτογενών πηγών ολοκληρώθηκε από το αρχείο του Υπουργείου Υγείας, την βιβλιοθήκη της Ελληνικής Βουλής και την βιβλιοθήκη του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η αναζήτηση του θεσμικού πλαισίου έδειξε πως βασικά εργαλεία του τρόπου αδειοδότησης και λειτουργίας μιας ιδιωτικής κλινικής είναι τα Π.Δ 247/91 « Όροι, προϋποθέσεις και διαδικασία για την ίδρυση, λειτουργία και μεταβίβαση ιδιωτικών κλινικών», Π.Δ 517/91 «Τεχνικές προδιαγραφές, ιατρικός εξοπλισμός, διάκριση και σύνθεση προσωπικού και συμπλήρωση του υπ’ αριθμ. 247/91», Π.Δ. 235/2000 «Ειδικές ρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό και την λειτουργία των ιδιωτικών κλινικών» και Π.Δ 198/2007 «Τροποποίηση του π.δ/τος 235/2000». Τα προεδρικά διατάγματα που παρουσιάζονται περιέχουν διατάξεις σχετικά με τον ορισμό των ιδιωτικών κλινικών, την διάκριση και την δύναμη των κλινών τους, την ανάπτυξη τμημάτων νοσηλείας, τις προδιαγραφές λειτουργίας των τμημάτων/ εργαστηρίων/ υπηρεσιών που την απαρτίζουν, την διαδικασία που απαιτείται για την χορήγηση άδειας ίδρυσης και άδειας λειτουργίας, την εξυπηρέτηση μη νοσηλευομένων ασθενών στα πλαίσια είτε επειγόντων περιστατικών είτε πραγματοποίησης εργαστηριακών εξετάσεων και την διοικητική και επιστημονική διεύθυνση της κλινικής. Η μελέτη των προεδρικών αυτών διαταγμάτων αλλά και των νόμων από τους οποίους λαμβάνουν το νόμιμο έρεισμα ανέδειξαν ένα αυστηρό πλαίσιο το οποίο καθιστά ιδιαίτερα αποθαρρυντική την δραστηριοποίηση ιδιωτών στην δευτεροβάθμια νοσοκομειακή περίθαλψη αν μάλιστα συνδυαστεί με το υψηλό κόστος και το μακροχρόνιο χαρακτήρα της επένδυσης της δημιουργίας νέας νοσηλευτικής μονάδας. Επίσης, οι υψηλές προδιαγραφές γύρω από κτιριακές υποδομές, τεχνολογικό εξοπλισμό και σύνθεση προσωπικού όπως αυτά διατυπώνονται στο Π.Δ 517/91 προκαλούν υψηλό κόστος ιδιαίτερα για τις κλινικές μικρής δυναμικότητας με αποτέλεσμα την αδυναμία προσαρμογής τους που επιτείνεται και από την αδυναμία των δημόσιων ταμείων να αποπληρώσουν το κόστος νοσηλείας των ασφαλισμένων τους στις μικρές ιδιωτικές κλινικές, βασικός χρηματοδότης των οποίων είναι τα ασφαλιστικά ταμεία. Επίσης, αναδεικνύεται και η έλλειψη συνέχειας ως προς τον ρόλο που επιθυμεί η πολιτεία να διαδραματίσει ο ιδιωτικός τομέας στον τομέα παροχής υπηρεσιών υγείας αφού η εκάστοτε κυβέρνηση τροποποιεί βασικές διατάξεις ώστε και προκαλεί αναταράξεις στην λειτουργία των ιδιωτικών μονάδων. Οι παράγοντες αυτοί οδηγούν τα τελευταία χρόνια στην τάση επικράτησης μεγάλων ομίλων παροχής υπηρεσιών υγείας με την εξαγορά μικρών και παλαιών κλινικών και την διαμόρφωση ολιγοπωλίου. Η διαμόρφωση ενός πλαισίου που θα κινητοποιεί την δραστηριοποίηση επιχειρηματικών κεφαλαίων και την ανάπτυξη υγιούς ανταγωνισμού πρέπει να αποτελεί βασική μέριμνα στην πολιτική που εφαρμόζει το κράτος για τον ιδιωτικό τομέα παροχής υπηρεσιών υγείας. Ταυτόχρονα, πρέπει να εγγυάται με τους κατάλληλους ελέγχους την προστασία της υγείας και της περιουσίας των πολιτών από παροχής υπηρεσιών με καταχρηστικό τρόπο.