Η ελληνική και διεθνής διάσταση της βιοηθικής σε ζητήματα ευθανασίας.

Abstract

Η προκείμενη εργασία συνιστά μία επισταμένη μελέτη αναφορικά με το επίμαχο και έντονα αμφιλεγόμενο ζήτημα της ευθανασίας κυρίως από την πλευρά της βιοηθικής επιστήμης, προβαίνοντας σε μία ενδελεχή ανάλυση της διαχρονικής αυτής έννοιας, με σκοπό την ανάδυση κάποιων κρίσιμων και χρήσιμων συμπερασματικών διαπιστώσεων. Πιο αναλυτικά, η μελέτη αρχίζει με τον ορισμό του περιεχομένου της ευθανασίας, όπως αυτός ανευρίσκεται τόσο στην ελληνική όσο και στην ξενόγλωσση βιβλιογραφία κυρίως με τη νομική του μορφή διότι τοιουτοτρόπως αποκρυσταλλώνεται καλύτερα και γίνεται περισσότερο εύληπτος. Επιπρόσθετα, σε αυτό το σημείο επιχειρείται ο διαχωρισμός του όρου από άλλα παρεμφερή είδη επιτάχυνσης της επιθανάτιας διαδικασίας. Εν συνεχεία, γίνεται αναφορά στην ιστορική εξέλιξη της ευθανασίας αλλά και στην αντιμετώπιση της από το επιστημονικό πεδίο της Νομικής, της Ιατρικής και της Θεολογίας και αυτό διότι εμπίπτει στο πεδίο εμβέλειας των προαναφερθέντων τομέων. Μετέπειτα, παρουσιάζεται η διάσταση της βιοηθικής στο ζήτημα της ευθανασίας όπως γίνεται αντιληπτή στον ελλαδικό χώρο και στο διεθνές στερέωμα. Επίσης, διενεργείται με κριτικό και αναστοχαστικό τρόπο μία αξιολόγηση του θέματος, καταδεικνύοντας τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της επιθανάτιας αυτής διαδικασίας και επιχειρώντας την εύρεση της βέλτιστης δυνατής προσέγγισης του αέναου θέματος της διακοπής παράτασης της ζωής. Επιλογικά, το παρόν εκπόνημα μέσα από την βιβλιογραφική ανασκόπηση διατυπώνει κάποια καίρια συμπεράσματα και αναδεικνύει λύσεις κοινωνικού και θεσμικού χαρακτήρα που θα συμβάλλουν στη καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση του θέματος της ευθανασίας λαμβάνοντας υπόψη και τις μελλοντικές προκλήσεις που η εξέλιξη των επιστημών και η μετεξέλιξη της κοινωνίας ενδέχεται να επιφέρουν. Πάντως είναι γεγονός ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο κατά την οποία η κοινωνία αναμένει εναγωνίως από την επιστημονική κοινότητα ένα στοιχειώδες consensus σε σχέση με το θέμα της ευθανασίας και επίσης κάποιες κατευθυντήριες γραμμές για να διαμορφώσει με ασφάλεια την πρακτική της. Ο επιθυμητός στόχος για την εργασία είναι, αν όχι να θεμελιώσει τις βάσεις για την ομόφωνη αποδοχή μίας ενιαίας και ομοιόμορφης προσέγγισης του ζητήματος, πράγμα πολύ φιλόδοξο και τολμηρό, τουλάχιστον να αποτελέσει τη σύνθεση μίας καλής προσπάθειας, που θα δώσει έναυσμα για μία ολοκληρωμένη θεωρητική θεμελίωση του φιλοσοφικού ερωτήματος της ευθανασίας.