Αξιολόγηση των προγραμμάτων της συνεχιζόμενης νοσηλευτικής εκπαίδευσης και ανίχνευση των εκπαιδευτικών αναγκών νοσηλευτών δημόσιου νοσοκομείου.

Abstract

Στόχος της παρούσας έρευνας ήταν να καταγράψει αφενός τις στάσεις των νοσηλευτών απέναντι στην συνεχιζόμενη εκπαίδευση και αφετέρου να διερευνήσει πώς οι ίδιοι οι νοσηλευτές αντιλαμβάνονται την χρησιμότητα της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης καθώς και να προσδιορίσει τους παράγοντες που οδηγούν στην συμμετοχή ή μη σε προγράμματα συνεχούς επιμόρφωσης και εκπαίδευσης. Παράλληλοι στόχοι ήταν να καταγράψει τις προτιμήσεις τους αναφορικά με του τομείς που θα επιθυμούσαν να καταρτιστούν και τον τρόπο μάθησης που θεωρούν ότι θα διευκόλυνε μια τέτοια διαδικασία. Μέθοδος: Αρχικά πραγματοποιείται μια εκτενή επισκόπηση της βιβλιογραφίας για να καλυφθεί το θεωρητικό μέρος της έννοιας της Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης και στη συνέχεια, μια έρευνα πεδίου (συλλογή και ανάλυση ποιοτικών δεδομένων) που πραγματοποιήθηκε με τη χρήση δομημένου ερωτηματολογίου στο Κωνσταντοπούλειο Γενικό Νοσοκομείο Ν. Ιωνίας. Συνολικά μοιράστηκαν 100 ερωτηματολόγια και επεστράφησαν τα 70 (ποσοστό ανταπόκρισης 70%). Σκοπός του ερωτηματολογίου ήταν να προσδιοριστεί η στάση των νοσηλευτών απέναντι στην συνεχιζόμενη εκπαίδευση αλλά και να εντοπιστούν οι τομείς που θα επιθυμούσαν να εκπαιδευτούν καθώς και να εκτιμηθεί το όφελος που είχαν από την παρακολούθηση τέτοιων προγραμμάτων. Το ερωτηματολόγιο κατασκευάστηκε από τον ερευνητή ειδικά για τους ερευνητικούς σκοπούς αυτής της μελέτης και διανεμήθηκε στο νοσηλευτικό προσωπικό όλων των βαθμίδων που διερευνάται. Η στατιστική επεξεργασία των δεδομένων έγινε με το πρόγραμμα Microsoft Excel 2007 με την ομαδοποίηση των απαντήσεων και παρουσίασής τους σε μορφή ποσοστών. Αποτελέσματα: Αναφορικά με τα δημογραφικά στοιχεία του δείγματος, το 91% των συμμετεχόντων ήταν γυναίκες και μόλις το 9% άνδρες. Η ηλικία τους κυμάνθηκε από 25-40 έτη (54%) , μέσος όρος προϋπηρεσίας τα 15 έτη. Το 65% ήταν απόφοιτοι ΤΕΙ, και το 24% κάτοχοι Μεταπτυχιακού διπλώματος. Το 97% πιστεύει ότι συνεχιζόμενη νοσηλευτική εκπαίδευση πρέπει να είναι υποχρεωτική. Το 76% έχει συμμετάσχει σε προγράμματα επιμόρφωσης στο παρελθόν και το 55% θεωρεί ότι οι γνώσεις που έχει δεν επαρκούν στη δουλειά του. Το 39% προτιμά να εκπαιδεύεται σε ομάδες και το 33% με τις νέες τεχνολογίες. Συμπεράσματα: Οι νοσηλευτές αναγνωρίζουν την σπουδαιότητα τη συνεχιζόμενης εκπαίδευσης και επιθυμούν να εκπαιδευτούν περαιτέρω προκειμένου να ανταποκριθούν στις συνεχείς εξελίξεις. Για το 46.43%, η συμμετοχή του σε προγράμματα επιμόρφωσης βασίζεται κυρίως σε προσωπικούς λόγους. Το 75% πιστεύει ότι με την συνεχή επιμόρφωση αποκτά νέες γνώσεις, δεξιότητες και διευρύνει τον επαγγελματικό του ορίζοντα. Οι νοσηλευτές οφείλουν να ανανεώνουν τι γνώσεις τους και να αναπτύσσουν τις δεξιότητές τους σε ένα σύστημα υγείας που συνεχώς μεταβάλλεται και γίνεται ολοένα πολύπλοκο, απαιτητικό