Ατμοσφαιρικη ρύπανση και ελληνική ακτοπλοϊα

Abstract

Πληθώρα μελετών διεθνών φορέων επισημαίνουν την αναγκαιότητα λήψης άμεσων δραστικών μέτρων μείωσης των εκπομπών αέριων ρύπων σε παγκόσμια κλίμακα. Αν και το μεταφορικό έργο της ναυτιλίας διεκπεραιώνεται με ενεργειακά αποδοτικό τρόπο, εντούτοις η συμβολή της στην ατμοσφαιρική ρύπανση αποτελεί τα τελευταία χρόνια αντικείμενο ενδελεχούς εξέτασης της παγκόσμιας κοινότητας. Η ανάλυση μέτρων περιορισμού των αερίων ρύπων βρίσκεται πολύ υψηλά στην ατζέντα όχι μόνο του ΙΜΟ, αλλά και άλλων φορέων με κανονιστική αρμοδιότητα. Σύμφωνα με το πρωτόκολλο του Κιότο, συγκεκριμένα μέτρα περιορισμού των εκπομπών από βιομηχανικές και άλλες δραστηριότητες είναι αναγκαία για τον περιορισμό της προβλεπόμενης αύξησης των λεγόμενων «αερίων θερμοκηπίου». Στην συμφωνία που επιτεύχθηκε δεν κάνει καμία αναφορά στην τομέα της ναυτιλίας. Αν και η ναυτιλία έχει μέχρι στιγμής εξαιρεθεί τόσο από το πλαίσιο του Κιότο όσο και από την Διάσκεψη της Κοπεγχάγης το 2009, είναι σαφές ότι η εποχή αυτή πλησιάζει γρήγορα στο τέλος. Το επίκεντρο την ανάλυσης της παρούσας διπλωματικής εργασίας υπήρξε αφενός η ανάπτυξη και παρουσίαση της τάσης των εκπεμπόμενων αέριων ρύπων εντός των χωρικών υδάτων της ελληνικής επικράτειας, και αφετέρου η βελτίωση της γενικής κατανόησης του είδους και μεγέθους των εκπομπών των πλοίων όπως και των επιπτώσεων και τεχνολογικών δυνατοτήτων περιορισμού τους. Τα αποτελέσματα της ανάλυσης υποδεικνύουν μια σαφή αυξητική τάση των εκλυόμενων ποσοτήτων ρύπων, γεγονός που συνάδει με αποτελέσματα διεθνών μελετών σε εθνική και παγκόσμια κλίμακα.