Μελέτη και σύγκριση τεχνικών αμφιδρόμησης TDD και FDD για ασύρματα συστήματα επικοινωνιών 4ης γενιάς

Abstract

Το WiMAX/802.16 πρότυπο και η LTE, εξέλιξη της τεχνολογίας των 3GPP UMTS/ HSPA, περιλαμβάνουν δύο κύριες τεχνικές αμφιδρόμησης, την TDD και την FDD. Η επιλογή της μίας μεθόδου αμφιδρόμησης ή της άλλης μπορεί να επηρεάσει αρκετές παραμέτρους στο φυσικό επίπεδο με αντίκτυπο στα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που μπορούν να υποστηριχθούν. FDD, τεχνολογία σταθερών δικτύων επικοινωνίας που με μερικές μετατροπές εισέρχεται στο κόσμο της ασύρματης τηλεπικοινωνίας. Διπλεξία στο χώρο της συχνότητας, χρησιμοποίηση δύο ζωνών, μία για την άνω ζεύξη και μία για τη κάτω ζεύξη. Χρησιμοποιείται από τα περισσότερα συστήματα κινητών επικοινωνιών. TDD, χρησιμοποιεί μια κεραία που διαιρεί το χρόνο μεταξύ της εκπομπής και της λήψης των σημάτων. Είναι πιο αποτελεσματική σε συστήματα με ασύμμετρες εκπομπές δεδομένων. Έχει χρησιμοποιηθεί κυρίως στα συστήματα DECT της Ευρώπης. Πλησιάζοντας στην έλευση της 4ης γενεάς ασύρματης επικοινωνίας, με απαιτήσεις ικανές να την στέψουν ως την πιο υποσχόμενη γενιά τεχνολογίας τηλεπικοινωνιών όπως: QoS (Ποιότητα υπηρεσιών), MMS, Mobile TV, HD, HDTV, DVB, Περισσότεροι ταυτόχρονοι χρήστες ανά κυψέλη, 100Mb/s μεταξύ δύο οποιονδήποτε σημείων στο κόσμο!, Συμβατότητα με τα ήδη υπάρχοντα πρότυπα ασύρματης επικοινωνίας, Ενιαίο IP packet switched δίκτυο, Real time audio... ποια μέθοδος αμφιδρόμησης θα είναι η επικρατέστερη? Μήπως η συνύπαρξη των δύο αυτών τεχνολογιών θα ήταν η χρυσή τομή για την επιτυχημένη υλοποίηση του 4G;