Εμφάνιση απλής εγγραφής

dc.contributor.advisorΤζιαμπίρης, Αριστοτέλης
dc.contributor.authorΖαμπουνίδης, Δημήτριος
dc.date.accessioned2025-07-23T08:44:22Z
dc.date.available2025-07-23T08:44:22Z
dc.date.issued2025-06
dc.identifier.urihttps://dione.lib.unipi.gr/xmlui/handle/unipi/18008
dc.description.abstractΤο ΝΑΤΟ αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς σταθεροποιητές της διεθνής σκηνής. Η συμμετοχή πολλών και ισχυρών κρατών στη συμμαχία έχει δώσει αρμοδιότητες στον οργανισμό να διαχειρίζεται κρίσεις και να λειτουργεί συμπληρωματικά σε επιχειρήσεις στρατιωτικού και μη περιεχομένου. Μία από αυτές τις κρίσεις που αποφάσισε να αντιμετωπίσει το ΝΑΤΟ ήταν και οι αυθαιρεσίες του Μιλόσεβιτς εις βάρος του Μουσουλμανικού πληθυσμού στην περιοχή του Κοσσυφοπεδίου. Ο τρόπος με τον οποίο το ΝΑΤΟ διαχειρίστηκε το πρόβλημα, καταλήγοντας στον βομβαρδισμό της Σερβίας τον Απρίλιο του 1999, χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, γέννησε ερωτήματα για τις ευθύνες που μπορεί να έχει ένας διεθνής οργανισμός καθώς και για την ανάγκη ύπαρξης μίας τέτοιας συμμαχίας. Η παρούσα διπλωματική προσπαθεί να αναλύσει την σειρά λαθών που οδήγησαν στην τελική απόφαση του βομβαρδισμού. Μία συγκριτική ανάλυση παρουσιάζεται στην παρακάτω εργασία, εξετάζοντας την συμμετοχή του ΝΑΤΟ στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, ξεκινώντας από την επομένη της τραγικής τρομοκρατικής ενέργειας στους Δίδυμους Πύργους την 11η Σεπτεμβρίου του 2001. Με αυτό τον τρόπο, μπορεί να γίνει αντιληπτή η διαφορά στον τρόπο διαχείρισης της κάθε επιχείρησης τόσο στην οργάνωση όσο και στην εκτέλεση των σχεδίων. Η βιασύνη κινήσεων, η αδικαιολόγητη επιπολαιότητα, η άρνηση διπλωματικής επίλυσης και τέλος η παράνομη ενέργεια του βομβαρδισμού λειτούργησαν καταλυτικά στο να συνειδητοποιήσει ο οργανισμός τον πραγματικό του ρόλο στη διεθνή σκηνή. Η στροφή στον τρόπο διαχείρισης κρίσεων που διαφαίνεται στην αμέσως επόμενη χρονικά επιχείρηση δημιουργεί την εντύπωση πως το ΝΑΤΟ μαθαίνει από τα λάθη του και μπορεί να προσαρμοστεί στις περιστάσεις. Η αποτυχία του ΝΑΤΟ στην επιχείρηση στο Αφγανιστάν δεν μειώνει την σημασία της παρουσίας του στην περιοχή. Απλώς δημιουργεί το ερώτημα της οριοθέτησης των στόχων και των λειτουργειών μίας αμυντικής/στρατιωτικής συμμαχίας, η οποία όχι μόνο ξεπέρασε τα σύνορα της αλλά υπερέβη και των αρμοδιοτήτων της. Το μόνο που μένει να μάθουμε είναι αν και αυτή η επιχείρηση αποτέλεσε μάθημα για τον οργανισμό, κάτι που θα φανεί στο τρόπο που θα διαχειριστεί τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας καθώς κα την κρίση στην Μέση Ανατολή με κύριους ενορχηστρωτές το Ισραήλ και το Ιράν.el
dc.format.extent66el
dc.language.isoelel
dc.publisherΠανεπιστήμιο Πειραιώςel
dc.rightsΑναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/*
dc.titleΠως μεταβλήθηκαν οι επιχειρησιακές δραστηριότητες του ΝΑΤΟ μετά τον βομβαρδισμό της Σερβίας το 1999 : μία συγκριτική ανάλυσηel
dc.typeMaster Thesisel
dc.contributor.departmentΣχολή Οικονομικών, Επιχειρηματικών και Διεθνών Σπουδών. Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδώνel
dc.description.abstractENNato is one of the most important stabilizers in the global scene. The participation and cooperation of many strong states in the alliance has given responsibilities to the organization to manage global crises and function supplementary in many military and non-military operations. One of those challenges that NATO wanted to be involved in was the humanitarian crises caused by Slobo’s oppression of Muslim-Albanians located in Kosovo. The way NATO handled the situation, resulting in Serbia’s bombing in 1999, without the UN Security Council approval, created a general suspicion around the responsibilities an International Organization, such as NATO, should have as well as a general question as to why such an alliance should exist in the first place. This thesis explores the sequence of mistakes that led to the final decision of Serbia’s bombing. A comparative study is also included, analyzing NATO’s involvement in the Global War on Terror, starting the exact next day of the tragic terrorist attack on the WTC on September 11, 2001. This way, one can notice the difference in the behavior of NATO in both operations, related to organization as well as execution of plans. The hasty decision making, the unjustified carelessness, the refusal of diplomatic solutions/conversations as well as the illegal action of Serbia’s bombing led the alliance to think through its future and its responsibilities and how they are carried out. The dramatic change on how NATO integrated new structure and new plans in its actions in just 3 years, in the organization’s supportive operation in Afghanistan, shows exactly that NATO is capable of learning from old mistakes and of learning to adapt in the “new war” that is terrorism. The failure of that operation does not degrade the importance of NATO’s presence in the area. It just makes us wonder whether there should be a limit on where NATO should be involved and in what way. Should a military/defensive organization be included in non-military/administrative operations and to what extent? The only thing left to know is whether the alliance’s involvement in Afghanistan is yet another lesson to learn, a lesson very useful in the ongoing war in Ukraine as well as in the crisis in the middle east, with Israel and Iran orchestrating another global crises.el
dc.contributor.masterΔιεθνείς και Ευρωπαϊκές Σπουδέςel
dc.subject.keywordΝΑΤΟel
dc.subject.keywordΣερβίαel
dc.subject.keywordΑφγανιστάνel
dc.date.defense2025-07


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα
Εκτός από όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα

Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Πειραιώς
Επικοινωνήστε μαζί μας
Στείλτε μας τα σχόλιά σας
Created by ELiDOC
Η δημιουργία κι ο εμπλουτισμός του Ιδρυματικού Αποθετηρίου "Διώνη", έγιναν στο πλαίσιο του Έργου «Υπηρεσία Ιδρυματικού Αποθετηρίου και Ψηφιακής Βιβλιοθήκης» της πράξης «Ψηφιακές υπηρεσίες ανοιχτής πρόσβασης της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Πειραιώς»