Ο ανθρώπινος παράγοντας στην ασφάλεια ναυσιπλοϊας

Abstract

Στην σύγχρονη εποχή όπου η εξέλιξη της τεχνολογίας διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε πολλές πτυχές της καθημερινότητας, η προσαρμογή στις νέες μεθόδους είναι επιτακτική και στον κλάδο της ναυτιλίας. Η διεθνής νομοθεσία / διεθνείς συμβάσεις για την ασφάλεια ναυσιπλοΐας πλέον τροποποιούνται διαρκώς με στόχο την πρόληψη και αποφυγή των ναυτικών ατυχημάτων, λαμβάνοντας υπόψη διαρκώς νέες προκλήσεις. Είναι σαφές ότι, ο ρόλος του ναυτικού χαρακτηρίζεται στις μέρες μας, αρκετά απαιτητικός καθώς οφείλει να είναι εξοικειωμένος με νέα συστήματα και εφαρμογές κατά την εκτέλεση της θαλάσσιας υπηρεσίας του. Ο καθοριστικός ρόλος του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ), ως αρμόδιος για την λήψη αποφάσεων αναφορικά με την τροποποίηση της διεθνούς νομοθεσίας για την ναυτιλία, επιδιώκει τα αποτελέσματα των Επιτροπών του να λαμβάνουν υπόψη τις νέες τεχνολογίες (πχ στα συστήματα πλοήγησης επί του πλοίου, πλατφόρμες επικοινωνίας μεταξύ πλοίων και με τις Αρχές, αυτόνομα πλοία, εναλλακτικά καύσιμα) με στόχο την προάσπιση των συμφερόντων της ποντοπόρου ναυτιλίας, διατηρώντας στενή συνεργασία με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας (ΙLO) για ζητήματα βελτίωσης της ασφάλειας και προστασίας των δικαιωμάτων των ναυτικών. Σημαντικό ρόλο στην βελτίωση της απόδοσης του ανθρώπινου παράγοντα διαδραματίζουν οι δείκτες αξιολόγησης της εν γένει συμπεριφοράς του ανθρωπίνου στοιχείου στη ναυτιλία, με πρωταγωνιστές το πρόγραμμα TMSA και τον δείκτη SIRE 2.0. Ενώ, βαρύνουσας σημασίας είναι η πρόσφατη καινοτομία των αυτόνομων πλοίων επιφανείας, οποία διαθέτει μεν πολλούς υποστηρικτές, ωστόσο υπάρχουν ισχυρές αντιρρήσεις δε, οποίοι υπογραμμίζουν τον αναντικατάστατο ρόλο του ανθρώπινου στοιχείου.