Κριτική ανάλυση του περιορισμού της ευθύνης για ναυτικές απαιτήσεις

Δελημιχάλη, Τατιανή Μαρία

dc.contributor.advisor	Δανιήλ, Γεώργιος
dc.contributor.author	Δελημιχάλη, Τατιανή Μαρία
dc.date.accessioned	2025-05-06T07:22:21Z
dc.date.available	2025-05-06T07:22:21Z
dc.date.issued	2024-12
dc.identifier.uri	https://dione.lib.unipi.gr/xmlui/handle/unipi/17727
dc.description.abstract	Η παρούσα εργασία εξετάζει τον θεσμό του περιορισμού της ευθύνης για ναυτικές απαιτήσεις, εστιάζοντας τόσο στην ιστορική του εξέλιξη όσο και στη σύγχρονη νομοθετική και διεθνή εφαρμογή του. Ο περιορισμός αυτός αποτελεί μια ιδιαίτερη εξαίρεση του γενικού κανόνα της πλήρους ευθύνης για ζημίες, σχεδιασμένος να προστατεύει τον πλοιοκτήτη και τους εμπλεκόμενους στη ναυτιλιακή δραστηριότητα από την οικονομική εξόντωση λόγω συμβάντων κατά τη θαλάσσια μεταφορά. Η ανάλυση ξεκινά με μια ιστορική αναδρομή από το ρωμαϊκό δίκαιο και τους μεσαιωνικούς εμπορικούς θεσμούς (π.χ. peculio, commenda) έως τη θεσμική διαμόρφωση του περιορισμού με τη Διεθνή Σύμβαση του 1924, την αναθεώρηση του 1957, και καταλήγει στη Σύμβαση του Λονδίνου του 1976, που παραμένει βασικό θεμέλιο του διεθνούς ναυτικού δικαίου. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στις διαφορετικές προσεγγίσεις διαφόρων νομικών συστημάτων (Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία, ΗΠΑ, Ελλάδα), αναδεικνύοντας την εθνολογική ποικιλομορφία που οδήγησε στην ανάγκη ενοποίησης μέσω διεθνών συμβάσεων. Η Ελλάδα ακολούθησε ένα μικτό σύστημα ενσωματώνοντας τον θεσμό στο Ν.3816/1958 (ΚΙΝΔ), ο οποίος πρόσφατα τροποποιήθηκε με τον Ν.5020/2023. Ο τελευταίος νόμος έχει σκοπό να ενισχύσει τη διαδικασία και τις προϋποθέσεις του περιορισμού. Παρουσιάζονται εκτενώς οι διατάξεις σχετικά με το πεδίο εφαρμογής, τους δικαιούχους και τις εξαιρέσεις του περιορισμού της ευθύνης, ενώ παράλληλα ασκείται κριτική στη σύγχρονη πρακτική και τη νομική ερμηνεία του θεσμού. Κεντρικό στοιχείο είναι η ερμηνεία της απόφασης 1470/2017 του Αρείου Πάγου, η οποία αποτελεί και αφορμή για τον προβληματισμό σχετικά με τη συμβατότητα του ελληνικού δικαίου με τη διεθνή πρακτική. Καταλήγοντας, η εργασία αναγνωρίζει τη σπουδαιότητα του περιορισμού της ευθύνης ως εργαλείο εξισορρόπησης συμφερόντων μεταξύ πλοιοκτητών και ζημιωθέντων και προτείνει συνεχή επαναξιολόγηση των ορίων και των δικαιούχων υπό το πρίσμα της τεχνολογικής και νομικής εξέλιξης.	el
dc.format.extent	84	el
dc.language.iso	el	el
dc.publisher	Πανεπιστήμιο Πειραιώς	el
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/	*
dc.title	Κριτική ανάλυση του περιορισμού της ευθύνης για ναυτικές απαιτήσεις	el
dc.title.alternative	Critical analysis of limitation of liability for maritime claims	el
dc.type	Master Thesis	el
dc.contributor.department	Σχολή Ναυτιλίας και Βιομηχανίας. Τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδών	el
dc.description.abstractEN	This paper examines the institution of limitation of liability for maritime claims, focusing both on its historical development and its contemporary legislative and international application. The limitation constitutes a special exception to the general rule of full liability for damages, designed to protect shipowners and those involved in maritime activities from financial ruin due to incidents occurring during sea transport. The analysis begins with a historical overview, starting from Roman law and medieval commercial institutions (such as peculio and commenda), and proceeds to the institutional formation of limitation with the International Convention of 1924, its revision in 1957, and culminating in the 1976 Convention of London, which remains a cornerstone of international maritime law. Particular attention is devoted to the divergent approaches adopted by various legal systems (Germany, France, England, USA, Greece), highlighting the ethnological diversity that necessitated unification through international conventions. Greece adopted a mixed system, incorporating the institution into Law 3816/1958, which was recently amended by Law 5020/2023. This latest law aims to strengthen the procedure and conditions for limitation. The provisions regarding the scope of application, beneficiaries, and exceptions to limitation of liability are extensively presented, while critical analysis is offered on contemporary practice and the legal interpretation of the institution. A key element is the interpretation of Supreme Court Decision 1470/2017, which serves as a starting point for reflecting on the compatibility of Greek law with international practice. In conclusion, the paper acknowledges the significance of limitation of liability as a tool for balancing interests between shipowners and claimants and proposes the continuous reassessment of its limits and beneficiaries in light of technological and legal developments.	el
dc.contributor.master	Ναυτιλία	el
dc.subject.keyword	Περιορισμός της ευθύνης	el
dc.subject.keyword	Ναυτικές απαιτήσεις	el
dc.subject.keyword	Σύμβαση του Λονδίνου	el
dc.subject.keyword	Ν. 5020/2023	el
dc.subject.keyword	Θαλάσσια ασφάλιση	el
dc.date.defense	2024-12

Files in this item

Name:: Delimichali_MN15027.pdf
Size:: 2.239Mb
Format:: PDF
Description:: Μεταπτυχιακή διατριβή

View/Open

This item appears in the following Collection(s)

Τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδών
Department of Maritime Studies

Show simple item record

Except where otherwise noted, this item's license is described as
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα