Απανθρακοποίηση του κλάδου της τσιμεντοβιομηχανίας στην Ελλάδα

Abstract

Η βιομηχανία τσιμέντου, γνωστή για τη σημαντική συμβολή της στις παγκόσμιες εκπομπές CO2, αποτελεί έναν κλάδο στόχο για τον μετριασμό του προβλήματος της κλιματικής αλλαγής. Αυτή η μεταπτυχιακή εργασία διερευνά τις δυνατότητες απανθρακοποίησης της ελληνικής τσιμεντοβιομηχανίας, εστιάζοντας σε μέτρα μείωσης και πρωτοβουλίες προσαρμοσμένες στο μοναδικό πλαίσιο της χώρας και των εταιρειών που δραστηριοποιούνται σε αυτήν. Μέσα από μια ολοκληρωμένη ανασκόπηση των διεθνών πλαισίων και πρακτικών εξετάζεται μια σειρά μέτρων μείωσης, από την υποκατάσταση ορυκτών καυσίμων και κλίνκερ και την ενσωμάτωση εναλλακτικών κλίνκερ στο τελικό προϊόν έως τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης και την εφαρμογή τεχνικών δέσμευσης CO2, οι οποίες δύναται να εφαρμοστούν και σε εθνικό επίπεδο. Οι εκπομπές που περιλαμβάνονται στην μελέτη αφορούν τις άμεσες εκπομπές από την καύση καυσίμων και τις διεργασίες που λαμβάνουν χώρα κατά την παραγωγή του τσιμέντου, αγνοώντας τις έμμεσες εκπομπές που έχουν σχέση με την εφοδιαστική αλυσίδα. Η μεθοδολογία βασίζεται στην σύγκριση των εκπομπών που αντιστοιχούν σε τρία σενάρια μείωσης (συντηρητικό, μέτριο και φιλόδοξο) με το σενάριο διατήρησης της υφιστάμενης κατάστασης BAU κατά το έτος στόχο και με το έτος βάσης, ήτοι το 2030 και το 2021 αντίστοιχα. Από την ανάλυση προέκυψε ότι, ιδιαίτερα στην περίπτωση ανάπτυξης του κλάδου στην χώρα η οποία συνεπάγεται αύξηση της ζήτησης του τσιμέντου, η υιοθέτηση καινοτόμων τεχνολόγων, όπως η δέσμευση άνθρακα, είναι απαραίτητη για την αποτελεσματική μείωση των εκπομπών CO2.