Η χρήση των μη επανδρωμένων οχημάτων (UAVs) υπό το πρίσμα του διεθνούς δικαίου, της διεθνούς πολιτικής και στρατηγικής

Abstract

Στη σύγχρονη εποχή ένα από τα πιο σημαντικότερα ζητήματα που απασχολούν την διεθνή κοινότητα, είναι εμφάνιση πολλαπλών υβριδικών επιθέσεων από ασύμμετρες απειλές σε ευαίσθητους τομείς που αφορούν στην ασφάλεια και τις κρίσιμες υποδομές ενός Κράτους ειδικότερα αυτές που πηγάζουν μέσα από τη χρήση των μη επανδρωμένων οχημάτων στην καθημερινή ζωή. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας αντιλαμβάνεται κανείς πως ο ρόλος των μη επανδρωμένων οχημάτων είναι διπλός. Αφενός, λόγω της ερασιτεχνικής τους χρήσης με αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων που επιλέγουν ως δημιουργική δραστηριότητα την δυνατότητα που τους προσφέρεται για θεαματικές εναέριες λήψεις. Αφετέρου, αποτελούν το σημείο αναφοράς για την έναρξη μιας νέας τεχνολογικά εξαρτημένης εποχής, όπου πλέον κρίνεται η ασφάλεια της κοινωνίας. Είναι έκδηλο, ότι στρατιωτικά μη επανδρωμένα οχήματα, χρησιμοποιούνται ακόμη και σε καιρό ειρήνης για σκοπούς επιτήρησης, ανίχνευσης και συλλογής πληροφορίων. Ενώ είναι απόλυτα απτό, ότι εν καιρώ πολέμου η χρήση τους πέραν των όσων αναφέρονται άνωθεν, περιλαμβάνει επιπλέον και την εξάλειψη διαφόρων στρατηγικών στόχων. Στο διεθνές επίπεδο, υπάρχει πλήθος γεγονότων όπου τα μη επανδρωμένα οχήματα χρησιμοποιήθηκαν τόσο για την καταπολέμηση της παγκόσμιας τρομοκρατίας, όσο και για την καταστολή ενός αντίπαλου μέρους, είτε και για την εξολόθρευση ενός εχθρού. Από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο έως και σήμερα οι ΗΠΑ, έδειξαν το μεγάλο ενδιαφέρον τους για την τεχνολογική ανάπτυξη και εξέλιξη τέτοιων οχημάτων τόσο για τη χρήση τους σε εμπόλεμες συρράξεις όσο και στην αντιμετώπιση τρομοκρατικών ενεργειών στο βωμό της ασφάλειας της ανθρωπότητας. Αυτό δεν έμεινε απαρατήρητο και από άλλες χώρες, όπως η Βρετανία, το Ισραήλ, την Κίνα, τη Ρωσία και τη γείτονα Τουρκία.