Η αμερικανική εξωτερική πολιτική απέναντι στην Ρωσική Ομοσπονδία, από την άνοδο του Vladimir Putin στην εξουσία, υπό το πρίσμα της θεωρίας ηγεμονίας

Abstract

Ένα από τα σημαντικότερα ορόσημα στην ιστορία των διεθνών σχέσεων αποτέλεσε η κατάρρευση των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών το 1990 που σήμανε το τέλος του ψυχροπολεμικού διπολισμού μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ καθώς και την μετάβαση σε ένα νέο διεθνές σύστημα. Η επικράτηση των ΗΠΑ, σε γεωπολιτικό, πολιτικό, οικονομικό και ιδεολογικό επίπεδο τις κατέστησε, μοναδικό ηγεμόνα του διεθνούς συστήματος αφού σε κανένα επίπεδο δεν υπήρχε δύναμη ή συνασπισμός δυνάμεων να τις ανταγωνιστεί. Παράλληλα, η Ρωσική Ομοσπονδία ως διάδοχος της ΕΣΣΔ αναζητώντας την νέα θέση της στον κόσμο αρχικά κατευθύνθηκε προς ένα δυτικό προσανατολισμό υιοθετώντας αρκετές φιλελεύθερες αξίες. Τα δεδομένα αυτά οδηγήσαν σε αισιοδοξία σύμφωνα με την οποία, η νίκη των αμερικανικών αξιών σήμαιναν το τέλος των ανταγωνισμών και την επικράτηση της παγκόσμιας ειρήνης ενώ η Ρωσία σταδιακά θα αφομοιωνόταν από την δυτική διεθνή τάξη. Ωστόσο, και παρά την συνεχιζόμενη αμερικανική πρωτοκαθεδρία, οι εξελίξεις από τα τέλη της πρώτης μεταψυχροπολεμικής δεκαετίας έφεραν στο προσκήνιο μια νέα φάση στις σχέσεις των δυο δυνάμεων. Στο πλαίσιο αυτών των εξελίξεων, η παρούσα εργασία επιχειρεί να εξετάσει την στρατηγική αλληλεπίδραση μεταξύ εθνικών επιδιώξεων και εξωτερικών πολιτικών των ΗΠΑ και της Ρωσίας από την αυγή του 21ού αιώνα μέχρι το πρόσφατο 2021. Η ανάλυση, επιχειρείται να γίνει κυρίως γύρω από τα βασικά ζητήματα αντιπαράθεσης, τα συγκρουόμενα συμφέροντα σε πλειάδα θεμάτων και τις ηγεμονικές ή αντι-ηγεμονικές αξιώσεις των δύο δυνάμεων. Τα στοιχεία αυτά, αποτελούν σημεία-κλειδιά τόσο για τις μεταξύ τους σχέσεις όσο και για τις εξελίξεις που μπορεί να επιφέρουν στην ισορροπία δυνάμεων του διεθνούς συστήματος.