Τρέχουσα κατάσταση στη διάλυση πλοίων. Διαλυτήρια - ανακυκλωτήρια πλοίων : η ελληνική πλοιοκτησία

Abstract

Μια από τις τέσσερις αγορές της ναυτιλίας είναι η αγορά της διάλυσης πλοίων που αναφέρεται συχνά ως βιομηχανία ανακύκλωσης. Η διαδικασία λειτουργίας της συγκεκριμένης αγοράς είναι σε γενικές γραμμές παρόμοια με την αγορά μεταχειρισμένων, αλλά οι τελικοί αγοραστές των πλοίων είναι τα ναυπηγεία σκραπ που διαλύουν τα πλοία. Ένας πλοιοκτήτης πουλάει τα πλοία τα οποία έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο επιχειρησιακής τους ζωής, συνήθως σε μεσίτες οι οποίοι τα μεταπουλούν σε αντιπροσώπους των ναυπηγείων διάλυσης. Τα περισσότερα από αυτά τα ναυπηγεία βρίσκονται στην Άπω Ανατολή (π.χ. Ινδία, Πακιστάν, Μπαγκλαντές και Κίνα). Οι τιμές των προς διάλυση πλοίων εξαρτώνται από τη ζήτηση για σιδηρομετάλλευμα. Η αγορά διάλυσης ακολουθεί τους κύκλους αγοράς της ναυτιλίας. Καθώς οι συνθήκες εργασίας από πλευράς ασφάλειας και υγιεινής στα ναυπηγεία διάλυσης αλλά και του γεγονότος ότι το κόψιμο των πλοίων είναι μια διαδικασία με εξαιρετικά μεγάλη περιβαλλοντική επιβάρυνση, ο Διεθνής Οργανισμός Ναυτιλίας υιοθέτησε τους κανονισμούς που συμφωνήθηκαν στο Χονγκ Κόνγκ το 2009 για τον περιορισμό της περιβαλλοντικής ρύπανσης, αλλά και την βελτίωση των συνθηκών εργασίας στα ναυπηγεία. Παρόλα αυτά υπάρχουν ιδιαίτερα προβλήματα στην συγκεκριμένη αγορά που επηρεάζουν την παγκόσμια κοινότητα. Στην εργασία επιχειρείται να αναδειχθούν τα προβλήματα αυτά και πως αντιμετωπίζονται από τους εμπλεκόμενους φορείς.