Αλλοδαπές ναυτιλιακές εταιρίες εγκατεστημένες στην Ελλάδα με βάση το Α.Ν.89/67

Abstract

Αποτέλεσμα της κατάργησης των εδαφικών περιορισμών αποτέλεσε και εξακολουθεί να αποτελεί η κινητικότητα των εταιρειών με στόχο την εύρεση ενός νομικού πλαισίου το οποίο θα τους προσφέρει ταχύτητα, ευελιξία και φορολογικές ελαφρύνσεις. Πολύ γρήγορα τα διάφορα κράτη αντιλήφθηκαν τα πολλαπλά οφέλη από την ίδρυση ή την εγκατάσταση των εταιρειών στο έδαφός τους και προσπάθησαν να δημιουργήσουν στην επικράτειά τους συνθήκες, οι οποίες να συνδυάζουν τις καλύτερες, κατά το δυνατόν, τεχνικές απαιτήσεις υποδομής, παράλληλα με το κατάλληλο νομικό καθεστώς, προκειμένου να προσαρμοστούν στους κανόνες ανταγωνισμού και να προσελκύσουν τους ενδιαφερομένους. Στην παρούσα μελέτη επιχειρείται η παρουσίαση του ειδικού καθεστώτος εγκατάστασης των αλλοδαπών ναυτιλιακών εταιρειών στην Ελλάδα βάσει του αναγκαστικού νόμου 89/67, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει μέχρι σήμερα. Ειδικότερα, θα αναπτυχθούν, αρχικά, οι θεωρίες που έχουν υποστηριχθεί αναφορικά με το εφαρμοστέο δίκαιο κατά τη δραστηριότητα των νομικών προσώπων, από όπου και θα συναχθεί το συμπέρασμα, ότι η έδρα του νομικού προσώπου αποτελεί το σταθερότερο και πιο αξιόπιστο παράγοντα σύνδεσης του νομικού προσώπου και της εκάστοτε έννομης τάξης. Εν συνεχεία, θα αναπτυχθεί η διχοτόμηση του ελληνικού ιδιωτικού διεθνούς δικαίου των νομικών προσώπων με την εφαρμογή του δικαίου της πραγματικής έδρας να αποτελεί τον κανόνα για όλα τα εν γένει είδη νομικών προσώπων, και του δικαίου της καταστατικής έδρας ειδικώς ως προς τις αλλοδαπές ναυτιλιακές εταιρείες σύμφωνα με το νόμο 791/78, με τον οποίο μάλιστα το ελληνικό δίκαιο κατατάσσεται εν μέρει στα μικτά συστήματα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η έκταση εφαρμογής του δικαίου της καταστατικής έδρας των ναυτιλιακών εταιρειών, ζήτημα το οποίο επίσης θα αναλυθεί.