Ανάλυση του κλάδου Factoring στην Ελλάδα

Abstract

Το Factoring, το οποίο αποδίδεται στα ελληνικά ως Πρακτόρευση Επιχειρηματικών Απαιτήσεων, αποτελεί μία τριμερή σχέση ανάμεσα σε έναν Πράκτορα (Τράπεζα ή εταιρεία Factoring), έναν Προμηθευτή (πωλητή προϊόντων ή υπηρεσιών) και τον Οφειλέτη του (αγοραστή προϊόντων ή υπηρεσιών). Ο Προμηθευτής είναι κατ’ ουσία ο πελάτης του Πράκτορα, ενώ ο Οφειλέτης είναι ο πελάτης του Προμηθευτή. Η εν λόγω ορολογία προκύπτει από τις μεταξύ τους συναλλαγές. Το Factoring είναι ένα σύνθετο χρηματοοικονομικό προϊόν, αποτελούμενο από μια δέσμη πέντε διαφορετικών υπηρεσιών: διαχείριση των εκχωρούμενων από τον Προμηθευτή απαιτήσεων, η οποία περιλαμβάνει τη λογιστική καταχώρηση των τιμολογίων (χρεωστικών και πιστωτικών), την τήρηση λογιστικών καρτελών ανά Οφειλέτη και Προμηθευτή, χρηματοδότηση του Προμηθευτή, η οποία προκύπτει ως ποσοστό επί των εκχωρούμενων απαιτήσεων, είσπραξη των εκχωρούμενων απαιτήσεων από τους Οφειλέτες και μέριμνα για την έγκαιρη εξόφλησή τους, παροχή πληροφόρησης στον Προμηθευτή για τους Οφειλέτες του, η οποία αφορά στην οικονομική τους κατάσταση, τη συναλλακτική τους συμπεριφορά, την ύπαρξη ή μη δυσμενών στοιχείων και ασφάλιση των εκχωρούμενων απαιτήσεων, συνήθως σε συνεργασία με ασφαλιστική εταιρεία. Το Factoring, ως ένα σύνθετο χρηματοοικονομικό προϊόν, διέπεται από συγκεκριμένους κανόνες και ακολουθεί προκαθορισμένες διαδικασίες, οι οποίες διασφαλίζουν την εύρυθμη και σύννομη λειτουργία του και εξασφαλίζουν στο μέγιστο δυνατό βαθμό τα δικαιώματα – και τις συνεπαγόμενες υποχρεώσεις- των τριών εμπλεκομένων μερών, ήτοι του Πράκτορα, του Προμηθευτή και των Οφειλετών του.