Comparative study of conventional and “smart” plant protection systems in vineyards in terms of economic analysis

Abstract

Στις μέρες μας, οι ανησυχίες για την ανθρώπινη υγεία, την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και τους διάφορους κινδύνους που πουν προκύπτουν από τέτοια ζητήματα έχουν καθιερώσει την εφαρμογή της Ατζέντας 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) μια αναπόφευκτη υποχρέωση για τις επιχειρήσεις και τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής. Ωστόσο, τόσο οι πολιτικοί παράγοντες, όσο και οι οικονομολόγοι, οι επενδυτές, οι επιχειρηματίες αλλά και η κοινωνία στο σύνολό της αποθαρρύνονται από δυσκολίες διεξαγωγής τέτοιον καθηκόντων. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οι συζητήσεις σχετικά με τις επιχειρήσεις και το περιβάλλον έχουν πολλαπλασιαστεί, μετατοπίζοντας την εστίαση στη δημιουργία αξίας σχετικά με τα 3P, συγκεκριμένα, τον πλανήτη, τους ανθρώπους και το κέρδος (People, Planet, Profit). Στην ίδια κατεύθυνση, υπάρχει μια τάση μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στη γεωργία, αλλά κάθε πρακτική προς αυτή την κατεύθυνση αμφισβητείται ώστε να μην επηρεάσει αρνητικά την παραγωγικότητα και την οικονομία των αγροκτημάτων, διότι αυτό θα περιόριζε την εφαρμογή της, λόγω της υψηλής παγκόσμιας ζήτησης τροφίμων και του ανταγωνιστικού περιβάλλοντος. Οι πρακτικές Γεωργίας Ακριβείας (PA) που χρησιμοποιούν εξοπλισμό υψηλής τεχνολογίας περιγράφονται στον ακαδημαϊκό κόσμο ότι έχουν την ικανότητα να μειώνουν τις γεωργικές εισροές από συγκεκριμένες εφαρμογές, καθώς στοχεύουν καλύτερα τις εισροές σε χωρικές και χρονικές ανάγκες. Επιπλέον, υποστηρίζεται ότι η Γεωργία Ακριβείας μπορεί να επηρεάσει θετικά την παραγωγικότητα των αγροκτημάτων και την ποιότητα των τροφίμων με τις πρακτικές Ολοκληρωμένης Διαχείρισης Παρασίτων (IPM) που τίθενται στο επίκεντρο. Αυτή η εργασία επιδιώκει να ρίξει φως στο πεδίο των πρακτικών Γεωργίας Ακριβείας διενεργώντας μια ανάλυση κοστολόγησης κύκλου ζωής (LCC) προκειμένου να συγκρίνει έξι διαφορετικές ρυθμίσεις αναφοράς της παραγωγής αμπελώνων, για να αξιολογήσει τόσο την αποτελεσματικότητα όσο και το κόστος σε σχέση με τις έξι διαφορετικές παραλλαγές [από μερική έως πλήρη εφαρμογή] των Πρακτικών Ολοκληρωμένης Διαχείρισης Παρασίτων, για την καταπολέμηση του περονόσπορου. Η συγκριτική ανάλυση αποκάλυψε ότι, για τη δεδομένη χρονική στιγμή, η εφαρμογή του IPM είναι περιορισμένη λόγω της δυσκολίας μιας τέτοιας επένδυσης σε σύγκριση με τις υπάρχουσες εναλλακτικές λύσεις. Για παράδειγμα, οι κεφαλαιουχικές δαπάνες που σχετίζονται με την απόκτηση και τη λειτουργία του προτεινόμενου IPM έχουν ως αποτέλεσμα χαμηλότερη Καθαρή Παρούσα Αξία (ΚΠΑ) από το συνολικό κόστος που σχετίζεται με τις υπάρχουσες εναλλακτικές λύσεις, θέτοντας το IPM ως τη λιγότερο ελκυστική επένδυση. Ωστόσο, η ανάλυση σεναρίων δείχνει ότι κάτω από διαφορετικές οικονομικές συνθήκες η προτεινόμενη IPM μπορεί να είναι μια ελκυστική επένδυση και, επομένως, θα μπορούσε να εφαρμοστεί ευρέως.