The Turkey-Libya Memorandum of Understanding: “cutting-off” the very essence of international law

Abstract

Σε μία εποχή σοβαρών γεωπολιτικών ανακατατάξεων, η διεθνής έννομη τάξη αντιμετωπίζει προκλήσεις, οι οποίες καθιστούν επιτακτική την ανάγκη τροποποιήσεων, προκειμένου να διασφαλιστεί η ασφάλεια δικαίου και η σταθερότητα σε ένα δίκαιο διεθνές περιβάλλον, το οποίο θα πρέπει να διαθέτει τα μέσα νομικής επιβολής και παρέμβασης, ιδίως σε περιπτώσεις παραβίασης κανόνων που έχουν τεθεί για την εξυπηρέτηση και την προστασία του δημόσιου συμφέροντος. Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή, εξετάζει την υπόθεση του Μνημονίου Κατανόησης που υπεγράφη μεταξύ των κρατών της Τουρκίας και της Λιβύης στις 27 Νοεμβρίου 2019, με σκοπό την οριοθέτηση των υποτιθέμενων θαλάσσιων συνόρων τους και τα νομικά ζητήματα που απορρέουν από το περιεχόμενο της εν λόγω συμφωνίας. Στο πλαίσιο μιας ολοκληρωμένης μελέτης επί της συγκεκριμένης υπόθεσης οριοθέτησης θαλασσίων ορίων, είναι αναγκαίο να εξεταστούν η διασύνδεση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας με το Διεθνές Δίκαιο, οι δικαιοδοτικές θαλάσσιες ζώνες και το νομικό καθεστώς που τις διέπει δυνάμει της Συνθήκης του Δικαίου της θάλασσας, με κύριο σημείο ενδιαφέροντος την Υφαλοκρηπίδα, η οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων ως διαδικασία, καθώς και οι απορρέουσες επιπτώσεις από την εμπλοκή εξαρτημένων νησιών στο μέσον αυτής, και η νομική φύση του εν λόγω Μνημονίου Συνεννόησης, η οποία είναι καθοριστική για την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου, του Δικαίου των Συνθηκών και της διεθνούς ευθύνης των κρατών. Στόχοι της παρούσας έρευνας είναι η παροχή τεκμηρίων αναφορικά με την παράνομη φύση του Μνημονίου Κατανόησης, ο εντοπισμός όλων των πιθανών παραβιάσεων που έχουν λάβει χώρα, καθώς και ο προσδιορισμός των έννομων συνεπειών του, των πιθανών λόγων ακυρότητας και των προβλεπόμενων διαδικασιών για την ακύρωσή του, μαζί με τα θεμελιωμένα δικαιώματα των ζημιωθέντων τρίτων κρατών, στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου.