Η τηλεργασία στο σήμερα και ο επαναπροσδιορισμός της στην Ελλάδα λόγω Covid-19

Abstract

Η Τηλεργασία δεν αποτελεί ένα στοιχείο του σήμερα, αλλά πρακτική πολλών χρόνων. Η μορφή της, η συχνότητα που εμφανίζεται και οι κλάδοι που την εφαρμόζουν, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την εξέλιξη της τεχνολογίας και τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που επικρατούν παγκοσμίως. Η εξέλιξη των τηλεπικοινωνιών και του διαδικτύου και η ολοταχώς πορεία προς την παγκοσμιοποίηση, έκανε αυτή τη μορφή εργασίας αφενός να χρησιμοποιείται όλο και πιο συχνά και αφετέρου να δημιουργήσει θέσεις εργασίας που στηρίζονται εξ ολοκλήρου σε αυτή. Παρά την ανοδική της πορεία ως τρόπο εργασίας, στη βάση της παραμένει μια προαιρετική πρακτική, που υπόκειται στη δικαιοδοσία του εκάστοτε εργοδότη, αν θα τη χρησιμοποιήσει, ενώ παράλληλα δεν υπάρχουν ξεκάθαρα νομοθετικά πλαίσια που να διαφυλάσσουν και τον εργοδότη και τον εργαζόμενο, όπως αυτά που διέπουν την δια ζώσης εργασία, όταν αυτή επιλέγεται ως εναλλακτικός τρόπος για κάποιον να εργαστεί. Εξετάζοντας το σήμερα, βλέπουμε πως, σε μια χρονιά που συντάραξε όλο τον κόσμο η έλευση ενός επικίνδυνου ιού που ακόμα είναι σε εξέλιξη, η μορφή αυτή εργασίας επέτρεψε να μη παραλύσουν οι αγορές, να μη χαθούν θέσεις εργασίας και παράλληλα να παραμείνουν ασφαλείς οι άνθρωποι σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο. Πολλές χώρες πλέον, το έχουν στην εργασιακή κουλτούρα τους να εφαρμόζουν τηλεργασία. Οι περισσότερες επιχειρήσεις τους είναι εξοπλισμένες και πάντα προετοιμασμένες να την εφαρμόσουν. Άλλες πάλι χώρες, κρατάνε μια επιφύλαξη για αυτή τη μέθοδο εργασίας και προσπαθούν να αποφεύγουν να τη χρησιμοποιούν, είτε γιατί δε τη θεωρούν αποτελεσματική, είτε γιατί έχουν συνηθίσει σε κλασικά μοτίβα εργασίας ή ακόμα και γιατί δεν μπορούν να την υποστηρίξουν. Μέσα στις χώρες που συγκεντρώνουν χαμηλά ποσοστά εφαρμογής της είναι και η Ελλάδα. Μέχρι και πριν το ξέσπασμα του COVID-19, η χώρα μας συγκέντρωνε πολύ μικρό αριθμό εργαζομένων που δούλευαν εξ αποστάσεως, σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης ή και άλλων ηπείρων. Δεν έχει γίνει ακόμα σαφές, αν οι λόγοι για τους οποίου συμβαίνει αυτό υπόκεινται στο ισοζύγιο των αρνητικών και θετικών στοιχείων της τηλεργασίας ή αν απλά δεν απασχόλησε ποτέ τις επιχειρήσεις να το μελετήσουν ως μοντέλο εφαρμογής. Ακόμα και τώρα, που για λόγους υγείας εφαρμόζεται εκτενέστερα, δεν μελετάται ως ένα σύγχρονο μοντέλο που θα πρέπει να έχει νομοθετικό πλαίσιο και τρόπους εφαρμογής στις επιχειρήσεις. Όλα τα παραπάνω δημιουργούν το ερώτημα για το αν τελικά η τηλεργασία έχει περισσότερα θετικά ή αρνητικά στοιχεία έναντι της δια ζώσης. Καθώς επίσης, αν υπάρχει κάποιο ιδανικό μοντέλο εφαρμογής ή κάποιος τρόπος να μπορούμε να ξεχωρίζουμε, σε κάθε επιχείρηση, πώς δύναται να εφαρμοστεί με τον βέλτιστο τρόπο, εφόσον υπάρχει η δυνατότητα. Τα παραπάνω στοιχεία καθώς και τα ερωτήματα αυτά ,θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε στις ενότητες που ακολουθούν, προκειμένου να καταλήξουμε σε μια όσο πιο ξεκάθαρη άποψη γίνεται για το αν η τηλεργασία θα έπρεπε να έχει συχνότερη και εντονότερη χρήση στην Ελλάδα σήμερα.