Ο ρόλος της Τουρκίας ως περιφερειακή δύναμη, οι στρατηγικές επιλογές και πόσο πιθανή είναι η έξοδος της από το ΝΑΤΟ

Abstract

Στην σύγχρονη εποχή τα κράτη μεγιστοποιούν τους συντελεστές ισχύος της επιρροής τους μέσω των στρατηγικών τους, προκειμένου να επιτύχουν την προάσπιση των συμφερόντων τους. Προς αυτή την κατεύθυνση προσανατολίστηκε τα τελευταία χρόνια και η Τουρκική εξωτερική πολιτική, η οποία φιλοδοξεί να προσδώσει στη χώρα έναν αξιοσέβαστο παγκόσμιο ρόλο και να αναβαθμίσει το ρόλο της ως περιφερειακή δύναμη. Για την πραγμάτωση του σκοπού αυτού τέθηκαν ως στρατηγικοί στόχοι η αύξηση των γεωγραφικών ορίων επιρροής της χώρας σε συνδυασμό με την ανάληψη ενός ενεργού ηγεμονικού ρόλου, ευελπιστώντας ότι αυτές οι κρίσιμες συνιστώσες θα μετατρέψουν την Τουρκία σε σημαντική περιφερειακή δύναμη. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να αντιμετωπίσει την πραγματική ανάπτυξη ρωσικών πυραύλων S-400 στην Τουρκία, την πιθανή απόκτηση ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών από την Τουρκία, τις συνεχιζόμενες τουρκικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στη βόρεια Συρία και μια πιθανή στρατιωτική ανάπτυξη τουρκικών δυνάμεων στη Λιβύη. Η παρούσα εργασία εξετάζει τις πτυχές της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής προκειμένου να αναδείξει το στρατηγικό ρόλο της Τουρκίας ως περιφερειακή δύναμη, καθώς και τις επιπτώσεις των στρατηγικών επιλογών της στη σχέση της με το ΝΑΤΟ. Το κύριο επιχείρημα είναι ότι το αφήγημα που προώθησε η κυβερνητική ελίτ του AKP - εμπνεόμενη από νέο-οθωμανικά οράματα και μερικώς σχετιζόμενη με την νέα ταυτότητα της χώρας- συνέβαλε στην επέκταση αυτής της στρατηγικής προοπτικής που διατυπώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990.