Ευέλικτες μορφές εργασίας και οι επιπτώσεις τους στην εργασιακή απόδοση

Abstract

Καθώς διανύουμε μια εποχή επαναπροσδιορισμού της εξασφαλισμένης και σταθερής εργασίας, έρχεται στο προσκήνιο η συζήτηση σχετικά με τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης καθώς λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις και γίνεται όλο και ποιο διαδεδομένος τρόπος απασχόλησης. O τομέας των εργασιακών σχέσεων επηρεάστηκε από τη πανδημία COVID-19 σημαντικά και η απασχόληση άλλαξε σχεδόν σε όλους τους τομείς τις παγκόσμιας οικονομίας. Πολλοί οργανισμοί έχουν στρέψει την προσοχή τους στις ευέλικτες μορφές εργασίας όπως ευέλικτο ωράριο εργασίας, τηλεργασία ή διαμοιρασμός μιας θέσης εργασίας. Οι ευέλικτες μορφές εργασίας συχνά χρησιμοποιούνται ως εργαλείο για την ευελιξία των εργαζομένων προκειμένου να βελτιωθεί η ευημερία, να υπάρχει η ισορροπίας επαγγελματική ζωή και να βελτιωθεί και η απόδοση του οργανισμού. Οι ριζικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί στην οικονομική ζωή και στην κοινωνική δομή έχουν διαμορφώσει νέες συνθήκες για την εργασία όπως και στις προτιμήσεις στους εργαζόμενους, όσον αφορά τις διάφορες διευθετήσεις της εργασίας. Συντελούνται επίσης σημαντικές αλλαγές στην εργασιακή ικανοποίηση των εργαζομένων λόγω των συνθηκών καθώς τόσο η συμφιλίωση της προσωπικής και επαγγελματικής ζωής, όσο και η ικανοποίηση από την εργασία αποτελούν αναγκαιότητα αλλά και απαίτηση. Θα αναλυθούν οι μορφές εργασίας τόσο η τυπική απασχόλησης όσο και οι ευέλικτες μορφές εργασίας ούτως ώστε να γίνουν κατανοητές οι διαφορές που έχει υποστεί η εργασία καθώς επίσης και ο αντίκτυπος όπου έχουν οι αλλαγές στην εργασιακή απόδοση των εργαζομένων. Eπίσης , θα αναπτυχθούν τόσο οι επιπτώσεις των ευέλικτων μορφών εργασίας όσο και πως οι εργαζόμενοι αισθάνονται πιο παραγωγικοί υπό καθεστώς διάφορων μορφών ευελιξίας.