dc.contributor.advisor | Τσελεπίδης, Αναστάσιος | |
dc.contributor.author | Αρναούτογλου, Νικόλαος | |
dc.date.accessioned | 2020-08-25T07:40:46Z | |
dc.date.available | 2020-08-25T07:40:46Z | |
dc.date.issued | 2020-04 | |
dc.identifier.uri | https://dione.lib.unipi.gr/xmlui/handle/unipi/12861 | |
dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26267/unipi_dione/284 | |
dc.description.abstract | Η παρούσα εργασία εστιάζει στη διερεύνηση της στάσης που φέρει διαχρονικά η παγκόσμια κοινότητα αναφορικά με τους κινδύνους που πλήττουν το υδάτινο περιβάλλον, στο δρόμο προς τη βιωσιμότητά του. Τι συνέβη όμως και η διεθνής θαλάσσια κρίση εξακολουθεί να υφίσταται; Η θαλάσσια ρύπανση χρονολογικά και σημασιολογικά αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή κινδύνου για το υδάτινο οικοσύστημα. Μια σοβαρή αιτία της θαλάσσιας ρυπάνσεως αποτελεί η δραστηριότητα των εμπορικών πλοίων. Για αυτό, λοιπόν, ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός έχει αναλάβει δραστικά μέτρα καταστολής της θαλάσσιας ρύπανσης. Από την άλλη ενδιαφέρον παρουσιάζει η οπτική του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με τους επικείμενους θαλάσσιους κινδύνους. Από τη Συνδιάσκεψη της Στοκχόλμης, στην οποία τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ προτρέπονται να συνδράμουν στην επιστημονική κοινότητα, συλλέγοντας δεδομένα για τις θαλάσσιες ρυπογόνες ουσίες, οδηγούμαστε στη Συνδιάσκεψη του Γιοχάνεσμπουργκ, όπου παρατηρούνται δράσεις που αφορούν μια ολιστική προσέγγιση για τα θαλάσσια τεκταινόμενα. Μολονότι η συμμετοχή των κρατών-μελών αυξήθηκε, τα αποτελέσματα δεν ήταν ικανοποιητικά, σε καμία από τις παρελθοντικές διασκέψεις, κυρίως λόγω του εθελοντικού χαρακτήρα των δράσεων. Η ασύστολη ανθρώπινη δραστηριότητα και η υπερεκμετάλλευση των ωκεάνιων πόρων συνέχιζε να ακμάζει, επιδρώντας δραματικά στην αλλοίωση των οικοσυστημάτων και στη μείωση της θαλάσσιας βιοποικιλότητας. Ο ΟΗΕ, αντιλαμβανόμενος τη διογκούμενη παγκόσμια ωκεάνια κρίση, συμπεριέλαβε το 2015 στη νέα Ατζέντα-Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης 2030, δέκα στόχους για την αειφόρο χρήση και διατήρηση των ωκεανών. Για την επίτευξη ωστόσο της νέας πρόκλησης, η παρούσα εργασία βασισμένη σε βιβλιογραφική έρευνα, καταλήγει στην πιο ρεαλιστική προσέγγιση, δηλαδή σε μια νέα αποτελεσματική διεθνή ωκεάνια διακυβέρνηση, καθώς το υπάρχον πλαίσιο κρίνεται ανομοιογενές και στερείται συντονισμού. Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να αποτελέσει φάρο ελπίδας και να αναδιαμορφώσει ένα βιώσιμο και οικουμενικό σχέδιο για τη διακυβέρνηση των ωκεανών, καθώς διαθέτει τα κατάλληλα εχέγγυα, όπως πολύτιμη εμπειρία σε θαλάσσια ζητήματα. Έτσι, με την ανακοίνωση του θεματολογίου για τη διεθνή ωκεάνια διακυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδεικνύει τη φερέγγυα στάση απέναντι στις σύγχρονες ωκεάνιες προκλήσεις, υλοποιώντας μέχρι και σήμερα σχεδόν το σύνολο των δεσμεύσεών της. | el |
dc.format.extent | 142 | el |
dc.language.iso | el | el |
dc.publisher | Πανεπιστήμιο Πειραιώς | el |
dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές | * |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/ | * |
dc.title | Προκλήσεις και προοπτικές για ένα βιώσιμο υδάτινο περιβάλλον υπό το πρίσμα της διεθνούς και ευρωπαϊκής κοινότητας | el |
dc.title.alternative | Challenges and prospects regarding the sustainable governance of the marine environment under the existing international and european legislative framework | el |
dc.type | Master Thesis | el |
dc.contributor.department | Σχολή Ναυτιλίας και Βιομηχανίας. Τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδών | el |
dc.description.abstractEN | This thesis attempts to give a holistic view regarding the attitude of the global shipping community, towards the environmental risks that the aquatic environment is facing, with the ultimate goal to achieve sustainability. An important question to be answered is, why is the international maritime crisis still there? Marine pollution chronologically and semantically is the major source of danger for aquatic ecosystems. A crucial source of marine pollution is the activity of cargo ships. This is why the International Maritime Organization has taken drastic measures to reduce marine pollution. It is also worth noting the interest of the United Nations in entirely alleviating maritime dangers. From the Stockholm Conference, where UN Member States were urged to assist the scientific community by collecting data on marine pollutants, all the way to the Johannesburg Conference, we see actions adopting a holistic approach to combat a variety of maritime environmental issues. Although the participation of Member States increased, the results were not satisfactory in any of the past conferences mostly due to the voluntary nature of the actions. Unsustainable human activities and overexploitation of ocean resources continued, causing ecosystem degradation and reduction of marine biodiversity. The United Nations, recognizing the rising global ocean crisis, declared in 2015 the new Development Goals for the 2030 Agenda (ten goals for sustainable use and conservation of the oceans). The present thesis is based on an extensive bibliographic analysis, aiming to achieve a more realistic approach, by introducing the concept of effective international ocean government, since the existing framework is considered heterogeneous. The European Union can be a beacon of hope to reshape a sustainable and universal plan for ocean government, as it has the right guarantees, such as valuable experience in maritime affairs. That is why, the announcement of the agenda for international ocean governance, demonstrates a credible attitude towards contemporary ocean challenges, fulfilling almost all of its commitments to date. | el |
dc.contributor.master | Ναυτιλία | el |
dc.subject.keyword | Θαλάσσια ρύπανση | el |
dc.subject.keyword | Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός | el |
dc.subject.keyword | Συνδιάσκεψη Στοκχόλμης | el |
dc.subject.keyword | Συνδιάσκεψη Ρίο | el |
dc.subject.keyword | Συνδιάσκεψη Γιοχάνεσμπουργκ | el |
dc.subject.keyword | Ατζέντα 2030 - Στόχοι βιώσιμης ανάπτυξης | el |
dc.date.defense | 2020-07-14 | |