Το θεσμικό πλαίσιο για την έρευνα και διάσωση με έμφαση στο πρόβλημα ρύθμισης του ζητήματος αυτού στον χώρο του Αιγαίου

Abstract

Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η παρουσίαση και ανάδειξη του θεσμικού πλαισίου για την έρευνα και διάσωση ατόμων που βρίσκονται σε κίνδυνο στη θάλασσα. Παρατίθεται το νομοθετικό πλαίσιο τόσο σε διεθνές όσο και σε εθνικό επίπεδο, ωστόσο ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στην Διεθνή Σύμβαση του Αμβούργου του 1979 για τη Ναυτική Έρευνα και Διάσωση, δυνάμει της οποίας καθιερώθηκε για πρώτη φορά ένα οργανωμένο διεθνές σύστημα για την παροχή και τον συντονισμό υπηρεσιών έρευνας και διάσωσης στη θάλασσα και προσδιορίστηκαν οι γενικές αρχές οργάνωσης, δράσης και συνεργασίας των παράκτιων κρατών. Δεδομένης της πρόβλεψης της Συμβάσεως για οριοθέτηση των περιοχών ευθύνης αποκλειστικά μέσω συμφωνιών των ενδιαφερομένων γειτονικών κρατών, αναλύεται το πρόβλημα που έχει προκύψει ως προς την οριοθέτηση των περιοχών ευθύνης στο χώρο του Αιγαίου λόγω αδυναμίας επίτευξης σχετικής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Προκειμένου να γίνει κατανοητή η στάση των συνεχών αμφισβητήσεων και διεκδικήσεων εκ μέρους της γείτονος χώρας ως προς τα σύνορα των ζωνών ευθύνης, παρατίθεται πρώτα το νομικό καθεστώς που διέπει τον διεθνή εναέριο χώρο και την οριοθέτηση Περιοχών Πληροφόρησης Πτήσεων και εν συνεχεία το αλληλένδετο καθεστώς οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών ευθύνης για ναυτική έρευνα και διάσωση.