Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στις μακροοικονομικές μεταβλητές του Εθνικού Συστήματος Υγείας

Abstract

Η Ελλάδα το 2009, βρέθηκε αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη ύφεση μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Προκειμένου η χώρα να αποφύγει τη στάση πληρωμών και συνακόλουθα τη βέβαιη χρεοκοπία, το Μάιο του 2010 εφάρμοσε το Πρώτο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής έπειτα από συμφωνία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ)‧ παράλληλα υπέγραψε Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης με τα υπόλοιπα κράτη μέλη της Ευρωζώνης. Ο κίνδυνος εξόδου από το Ευρώ, η πολιτική αστάθεια της χώρας αλλά και μια σειρά μέτρων τα οποία προβλέπονταν στο Πρώτο Πρόγραμμα και δεν εφαρμόσθηκαν, οδήγησαν στην υιοθέτηση πρόσθετων μέτρων εξυγίανσης και στην υπογραφή ακόμα δύο προγραμμάτων προσαρμογής, (Φεβρουάριος του 2012, Αύγουστος του 2015 αντίστοιχα). Δεδομένου ότι τα προβλήματα και οι αδυναμίες του ελληνικού συστήματος υγείας ήδη από τα πρώτα χρόνια ίδρυσής του είναι αναρίθμητα, ο κλάδος της υγείας δε θα μπορούσε να απουσιάζει από το επίκεντρο των δράσεων και των πολιτικών εκσυγχρονισμού και εξορθολογισμού. Με τον τομέα, λοιπόν, της υγείας να αποτελεί έναν από τους βασικούς τομείς παρέμβασης, οι στόχοι που ορίστηκαν στα Προγράμματα Δημοσιονομικής Προσαρμογής επικεντρώθηκαν στον περιορισμό της δημόσιας δαπάνης υγείας καθώς και της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης, στην αναδιοργάνωση των θεραπευτικών ιδρυμάτων και στην ενίσχυση της διαφάνειας του συστήματος υγείας. Η παρούσα διπλωματική εργασία μελετά τον αντίκτυπο και την αποτελεσματικότητα των μέτρων που εφαρμόζονται στο σύστημα της υγείας στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, πραγματεύεται τα παρακάτω ερωτήματα: Κατά πόσο οι μεταρρυθμίσεις που έλαβαν χώρα και συνεχίζουν να εφαρμόζονται, έχουν κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα; Και εάν η οικονομική κρίση προκάλεσε δημιουργικές σκέψεις για διαρθρωτικές αλλαγές με έμφαση στη δημόσια υγεία, την ανασυγκρότηση της ασφάλισης υγείας και την εισαγωγή μεταρρυθμίσεων στην παροχή υπηρεσιών υγείας;