Η Διεθνής Σύμβαση για την πιστοποίηση και τα προσόντα των ναυτικών (STCW) η εφαρμογή της στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα και η αποτελεσματικότητα της στην προστασία του περιβάλλοντος και στην ασφάλεια στην ναυτιλία

Abstract

Η Διεθνής Σύμβαση για τη πιστοποίηση και τα προσόντα των Ναυτικών (STCW) καθορίζει τα απαραίτητα πρότυπα προσόντα που πρέπει να έχουν οι καπετάνιοι, αξιωματικοί, μηχανικοί και το υπόλοιπο πλήρωμα για τα εμπορικά πλοία. Η σύμβαση πρώτη φορά εφαρμόστηκε το 1978 από το Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό IMO και τροποποιήθηκε το 1995 και το 2010. Η Διεθνής Σύμβαση STCW ήταν η πρώτη η οποία εφάρμοσε τις βασικές απαιτήσεις για την εκπαίδευση των ναυτικών σε διεθνή επίπεδα. Πριν από αυτή τα πρότυπα των ναυτικών ελέγχονταν από τις κυβερνήσεις των χώρων. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Η Ελλάδα, ως παραδοσιακή ναυτιλιακή χώρα, έχει εγκαθιδρύσει ένα εκπαιδευτικό σύστημα, που εγγυάται την υψηλού επιπέδου επαγγελματική κατάρτιση των Ελλήνων ναυτικών ούτως ώστε αυτοί να μπορούν να ανταποκρίνονται πλήρως στις ολοένα και αυξανόμενες απαιτήσεις που επιβάλλονται από τη διεθνή δραστηριότητα της ναυτιλίας, από την τεχνολογική εξέλιξη και φυσικά από το θεσμικό πλαίσιο που τη διέπει σε εθνικό, ενωσιακό και διεθνές επίπεδο. Σε αυτή την εργασία θα μελετηθούν η εφαρμογή της σύμβασης STCW στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, στην Ελλάδα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και Διεθνώς καθώς επίσης η αποτελεσματικότητα της εφαρμογής της στην προστασία του περιβάλλοντος και στην ασφάλεια στη θάλασσα.