Οι αλλαγές που επέφερε στον ασφαλιστικό νόμο για τη θαλάσσια ασφάλιση

Abstract

Σκοπός της παρούσας εργασίας μου είναι η μελέτη των αλλαγών που επέφερε ο αγγλικός ασφαλιστικός νόμος "Insurance Act 2015" στο νόμο για τη θαλάσσια ασφάλιση "MARINE INSURANCE ACT 1906", δεδομένης της σημασίας του αγγλικού δικαίου στη θαλάσσια ασφάλιση, καθώς στα περισσότερα συμβόλαια θαλάσσιας ασφάλισης, εμπεριέχεται ρήτρα υπαγωγής στο αγγλικό δίκαιο, κύριο νομοθέτημα του οποίου είναι ο νόμος "MARINE INSURANCE ACT 1906". Οι αλλαγές αυτές αφορούν την αρχή της υπέρτατης καλής πίστης, το προσυμβατικό καθήκον δήλωσης κινδύνου, τις εγγυήσεις και τις δόλιες αξιώσεις του ασφαλισμένου. Αυτές οι τέσσερις ενότητες αλλαγών συνιστούν τα τέσσερα πρώτα κεφάλαια της εργασίας μου και το πέμπτο αφορά τη δυνατότητα παρέκκλισης από τις διατάξεις του " Insurance Act 2015". Σε καθένα από τα τέσσερα πρώτα κεφάλαια μελετάται πρώτα το νομικό καθεστώς κατά τον " MARINE INSURANCE ACT 1906" και έπειτα αναλύονται οι αλλαγές του “Insurance Act 2015", βάσει της βιβλιογραφίας και της ξένης νομολογίας. Έπειτα, παρουσιάζονται οι αντίστοιχες διατάξεις του Ελληνικού Ασφαλιστικού νόμου και έπειτα παρουσιάζεται ελληνική νομολογία. Οι αλλαγές που επιφέρει ο νέος ασφαλιστικός νόμος μετριάζουν τις ιδιαιτέρως αυστηρές υποχρεώσεις του ασφαλισμένου και προβλέπουν επιεικέστερη μεταχείριση του. Η αρχή της υπέρτατης καλής πίστης χρησιμοποιείται πλέον για την ερμηνεία των όρων της σύμβασης και η παραβίαση της δεν καθιστά από μόνη της δυνατή την ακύρωση της ασφαλιστικής σύμβασης. Το προσυμβατικό καθήκον δήλωσης κινδύνου του ασφαλισμένου μετονομάζεται σε καθήκον ξεκάθαρης παρουσίασης και ρυθμίζεται πλέον το ελάχιστο περιεχόμενο του, ως η παροχή επαρκών πληροφοριών, ώστε να κινητοποιηθεί ο ασφαλιστής, προκειμένου να πραγματοποιήσει περεταίρω ερωτήσεις. Κατ' αυτόν τον τρόπο, εισάγεται κάποια ελαχίστη ευθύνη του ασφαλιστή αναφορικά με την ενημέρωση του. Όσον αφορά τις εγγυήσεις, καταργείται δυνατότητα μετατροπής όρων του ασφαλιστηρίου συμβολαίου σε εγγυήσεις, προβλέπεται η δυνατότητα θεραπείας της παράβασης μίας εγγύησης και περιορίζεται η δυνατότητα του ασφαλιστή να ακυρώσει την ασφαλιστική σύμβαση εξαιτίας μη-συμμόρφωσης του ασφαλισμένου με όρο που δεν επιτείνει τον κίνδυνο. Ως προς τις δόλιες απαιτήσεις του ασφαλισμένου διασαφηνίζεται ότι στην περίπτωση που εγείρονται ο ασφαλιστής μπορεί να αναζητήσει καταβληθέντα για την αξίωση αυτή ποσά και να καταγγείλει τη σύμβαση, επιφέροντας αποτελέσματα από την χρονική στιγμή της δόλιας πράξης. Παρεκκλίσεις, εν τέλει, από τις διατάξεις του " Insurance Act 2015" επιτρέπονται υπό τον όρο ότι δεν τίθεται σε χειρότερη θέση ο ασφαλισμένος και υπό τον όρο τήρησης της αρχής της διαφάνειας.