Πειραματικοί σχεδιασμοί και γραμμικά μοντέλα τυχαίων και μικτών επιδράσεων

Abstract

Εξειδικεύοντας λίγο περισσότερο στον γενικό τίτλο, αντικειμενικός στόχος της παρούσας διατριβής είναι η διερεύνηση και εφαρμογή προσεγγίσεων ανάλυσης σε πειραματικούς σχεδιασμούς όπου οι παράγοντες που διαμορφώνουν την προς μελέτη μεταβλητή παρουσιάζουν συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες. Πιο συγκεκριμένα, αναφερόμαστε σε εκείνες τις περιπτώσεις όπου οι υπό εξέταση παράγοντες (παράγοντες διαμόρφωσης ή επιρροής μιας μεταβλητής απόκρισης) δεν μπορούν να αλλάξουν εύκολα. Αυτοί οι σχεδιασμοί χρησιμοποιούνται συχνά για σε παραγοντικά πειράματα στα οποία η φύση του πειραματικού υλικού ή οι σχετικές λειτουργίες καθιστούν δύσκολη τη διαχείριση όλων των θεραπειών (δηλαδή των συνδυασμών των επιπέδων από τους εμπλεκόμενους παράγοντες) με τον ίδιο τρόπο. Μπορούν επομένως να χρησιμοποιηθούν, όταν τα επίπεδα των παραγόντων που σχετίζονται με έναν από τους παράγοντες , απαιτούν μεγαλύτερες ποσότητες πειραματικού υλικού από τα επίπεδα θεραπείας των άλλων παραγόντων. Με άλλα λόγια, ενδέχεται να μην είμαστε σε θέση ν α τυχαιοποιήσουμε εντελώς τη σειρά εκτέλεσης (πραγμάτωσης) των διαφορετικών επιπέδων ενός παράγοντα. Αυτό συχνά οδηγεί σε μια γενίκευση του παραγοντικού σχεδιασμού που ονομάζεται split-plot σχεδιασμός. Οι μορφές αυτές σχεδιασμού θα μελετηθούν – λαμβάνοντας υπόψη και τον παράγοντα του χρόνου –με μοντέλα μικτών επιδράσεων ενώ θα συγκριθούν και με άλλες περιπτώσεις σχεδιασμού όπως είναι οι πλήρως τυχαιοποιημένοι σχεδιασμοί .