Στάσεις και συμπεριφορές των νοσηλευτών απέναντι σε ασθενείς με σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας (HIV): περίπτωση Γ.Ν.Θ. Παπαγεωργίου

Abstract

Στην παρούσα έρευνα, ο στόχος ήταν να διερευνηθούν οι στάσεις και οι συμπεριφορές των νοσηλευτών απέναντι σε ασθενείς με AIDS/HIV. Για το σκοπό αυτό, διενεργήθηκε τόσο βιβλιογραφική, όσο κι εμπειρική ανάλυση. Όπως φάνηκε από προηγούμενες μελέτες, οι γνώσεις των νοσηλευτών γύρω από τη μετάδοση του ιού κρίνονται γενικά ανεπαρκείς, κάτι το οποίο οδηγεί και σε περισσότερο αρνητική στάση των νοσηλευτών. Η εμπειρική ανάλυση διεξήχθη στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου, σε δείγμα 89 νοσηλευτών, από όλα τα τμήματα του νοσοκομείου, εξαιρουμένων τριών, στα οποία οι νοσηλευτές δεν έρχονται σε άμεση επαφή με ασθενείς με AIDS. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ως προς τις γνώσεις για τη μετάδοση του ιού, οι νοσηλευτές έχουν ικανοποιητική γνώση και επιδεικνύουν γενικά θετική στάση απέναντι στους ασθενείς με AIDS/HIV. Έπειτα, φάνηκε ότι υπάρχει θετική και υψηλή συσχέτιση μεταξύ του εκπαιδευτικού επιπέδου των νοσηλευτών, της εμπειρίας των νοσηλευτών με ασθενείς με AIDS/HIV και της επιμόρφωσης τους γύρω από το AIDS μέσω σεμιναρίων με τις στάσεις και τις συμπεριφορές τους σε ασθενείς με AIDS/HIV. Η σχέση αυτή δεν υπάρχει μεταξύ της ηλικίας και των στάσεων των νοσηλευτών. Για να μπορέσει να βελτιωθεί η γνώση των νοσηλευτών και να υπάρξει περισσότερο θετική στάση απέναντι στους ασθενείς, είναι σημαντικό να δοθούν κίνητρα για περαιτέρω εκπαίδευση, αλλά και για παρακολούθηση εκπαιδευτικών σεμιναρίων και ημερίδων. Επίσης, είναι σημαντική η ύπαρξη ενός ψυχολόγου-συμβούλου, ο οποίος και θα βοηθά τόσο τον ασθενή, όσο και το νοσηλευτή, ώστε να γνωρίζει το πώς θα πρέπει να συμπεριφέρεται σε αυτούς.