Θεωρία συμμαχιών: η πολιτική συμμαχιών της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου υπό το πρίσμα του νεορεαλισμού

Abstract

Tα κράτη ως οι κύριοι δρώντες του διεθνούς συστήματος που λειτουργούν σε ένα άναρχο και ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον, προκειμένου να εξασφαλίσουν το εθνικό τους συμφέρον και να διατηρήσουν ή να βελτιώσουν τη θέση τους στο διεθνές σύστημα δύνανται να επιλέξουν πέραν από τo να αυξήσουν την ισχύ τους, είτε να προσθέσουν στη δική τους ισχύ αυτή των άλλων κρατών είτε να κατακρατούν την ισχύ των άλλων κρατών από τον αντίπαλο, επιλογές που επιτυγχάνονται μέσω της εισαγωγής σε μια πολιτική συμμαχιών. Η συμμετοχή των κρατών σε συμμαχίες αποτελεί μια πρακτική που περιγράφεται για πρώτη φορά από τον Πατέρα των Διεθνών Σχέσεων, Θουκυδίδη και συνεχίζεται μέχρι σήμερα και ως εκ τούτου αντιλαμβανόμαστε ότι αποτελεί ένα σημαντικό αντικείμενο μελέτης της Θεωρίας των Διεθνών Σχέσεων, το οποίο θα απασχολήσει και την παρούσα εργασία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η συμμετοχή των μικρών κρατών στις συμμαχίες και ο ρόλος τους σε αυτές καθώς η ανάγκη τους για επιβίωση και κατοχύρωση της ασφάλειας τους είναι σαφώς μεγαλύτερη. Η παρούσα εργασία ασχολείται με την πολιτική συμμαχιών της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, σε μια περίοδο όπου η συμμετοχή των κρατών σε συμμαχίες ήταν σε σημαντικό βαθμό επιτακτική για την επιβίωσή τους.