Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (Α.Π.Ε.) υπό το πρίσμα της ευρωπαϊκής και ελληνικής νομοθετικής θεώρησης: ρυθμιστικές προεκτάσεις και εφαρμογή

Abstract

Κατά τα τελευταία έτη, έχει παρατηρηθεί μία στροφή προς τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (Α.Π.Ε.) τόσο σε διεθνές όσο και σε εθνικό επίπεδο. Οι δυσμενείς συνέπειες από την επιβάρυνση του περιβάλλοντος λόγω της κλιματικής αλλαγής, αλλά και το πρόβλημα της ενεργειακής εξάρτησης της γηραιάς ηπείρου από τα συμβατικά καύσιμα, έχουν δρομολογήσει μία σειρά από νομοθετικές εξελίξεις και δράσεις για την υποστήριξη ενός νέου, περισσότερο βιώσιμου μοντέλου ανάπτυξης, στηριζόμενου στις αρχές της αειφορίας. Η παρούσα διπλωματική εργασία σκοπό έχει να ασχοληθεί με το καίριο ρυθμιστικό πλαίσιο των Α.Π.Ε., ενώ θα επικεντρωθεί κυρίως στον ευρωπαϊκό χώρο και στην Ελλάδα. Θα παρουσιαστούν τα κυριότερα στάδια διαμόρφωσης της Ευρωπαϊκής Ενεργειακής Πολιτικής, καθώς και του ευρωπαϊκού ρυθμιστικού πλαισίου, γύρω από το ζήτημα των Α.Π.Ε. Γίνεται η αναλυτική παρουσίαση της επικαιροποιημένης και Νέας Ενεργειακής Στρατηγικής της Ένωσης, καθώς και των προτεραιοτήτων και κυρίαρχων επιδιώξεων αυτής. Η εργασία θα καταστήσει σαφή την τεράστια σπουδαιότητα της χρήσης και προώθησης των Α.Π.Ε. γενικώς και κυρίως στην Ελλάδα, καθώς εκείνη μπορεί να επωφεληθεί από την εντατικοποίηση της χρήσης τους, και – εφόσον οι Α.Π.Ε. και η νομοθεσία που τις διέπει αξιοποιηθούν με ορθό τρόπο από την Πολιτεία – δύναται να έχει ευεργετικά οφέλη, εν μέσω, μάλιστα, και της έντονης κοινωνικοοικονομικής κρίσης που εκείνη βιώνει. Θα γίνει η αναφορά και ανάλυση της εξέλιξης του εθνικού θεσμικού πλαισίου για τις συγκεκριμένες μορφές ενέργειας, καθώς και η παρουσίαση και αξιολόγηση του τρόπου με τον οποίον έχει αξιοποιηθεί η κοινοτική νομοθεσία στην Ελλάδα. Από την άλλη, κρίθηκε απαραίτητη η παρουσίαση της ελληνικής νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας για το ζήτημα των Α.Π.Ε., η οποία υπήρξε καθοριστική και καίρια. Επιπλέον, η παρούσα εργασία ευελπιστεί να τονίσει και να φωτίσει ζητήματα που αφορούν τις δυσχέρειες, πολυπλοκότητες και αγκυλώσεις που εμφανίζονται στην πράξη, μετά την μεταφορά της κοινοτικής νομοθεσίας για τις Α.Π.Ε., στην Ελλάδα, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο αυτές δύνανται να αντιμετωπιστούν και – στην καλύτερη και πιο αισιόδοξη περίπτωση – εξαλειφθούν.