Μία μελέτη για τον I.R.A., την βρετανική αντιμετώπιση της οργάνωσης και του ρεπουμπλικανικού κινήματος την περίοδο των

Abstract

Το Ιρλανδικό πρόβλημα αποτελεί μία διαμάχη οκτώ αιώνων η οποία έφτασε σε κομβικό σημείο κυρίως την δεκαετία του 1970 και του 1980 χαρακτηρίζοντας την περίοδο αυτή ως «Ταραχές». Αρχικά, σκοπός της εργασίας είναι να παρουσιάσει συνοπτικά την ιστορική μεθόδευση του προβλήματος από την βρετανική αποικιοκρατική πολιτική προς όφελος των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων της. Ακολούθως, επιδιώκει να μελετήσει τις φάσεις της 25χρονης σύρραξης του 20ου αιώνα, την σύγχρονη βρετανική μεθόδευση της κινηματικής φύσης του IRA και του Ιρλανδικού αγώνα για επανένωση και ανεξαρτητοποίηση, μέσω της παράθεσης και της αναφοράς στην έννοια της τρομοκρατίας. Επιχειρείται δηλαδή να γίνει παρουσίαση του τρόπου με τον οποίο η Μ. Βρετανία στρατιωτικοποίησε ένα πολιτικό πρόβλημα, με σκοπό να το αντιμετωπίσει στη βάση της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, προκειμένου να μην αναγνωρίσει τον εθνικοαπελευθερωτικό του χαρακτήρα και την φύση του ως κίνημα. Τέλος, διερευνά κατά πόσο το αποτέλεσμα της πολυετούς σύρραξης μέσω των τελικών ειρηνευτικών συμφωνιών οδήγησε την Ιρλανδική κοινότητα, τον ένοπλο αγώνα του IRA και το Ρεπουμπλικανικό κίνημα συνολικά στην ικανοποίηση των θεμελιωδών και διαχρονικών αιτημάτων τους και μέσα σε ποιο συμβιβαστικό πλαίσιο. Η περιγραφή αποσπασματικά φτάνει επί τούτω στα καταληκτικά κεφάλαια μέχρι και την εικόνα της Β. Ιρλανδίας μετά την συμφωνία του 1998 προκειμένου να σκιαγραφηθεί η δυναμική της βρετανικής πολιτικής και στρατηγικής απέναντι στο κίνημα και στον Καθολικό πληθυσμό σε βάθος χρόνου και να διασαφηνιστούν οι λόγοι που αδυνάτησαν να φέρουν επωφελή αποτελέσματα για τα ιρλανδικά αιτήματα υπό το πρίσμα των διαπραγματεύσεων και των ειρηνευτικών υπογραφών.