Το θεσμικό οικοδόμημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής

Abstract

Η συγκεκριμένη εργασία από την άποψη γνωστικής και επιστημονικής στοχοθεσίας δεν εμμένει σε μια καθαρά νομική προσέγγιση. Πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα, συζευγνύοντας αφενός την πολιτική θεωρία με την εφαρμοσμένη πολιτική και μάλιστα αυτή που αφορά τις εξωτερικές και διεθνείς σχέσεις, το διαμορφωτικό τους πλαίσιο και τους τομείς δράσης, τη μεθοδολογία ανάλυσης των σχέσεων που αναδύονται σε διμερές και πλανητικό επίπεδο και αφετέρου προλειαίνοντας ευρύτερες γνωσιολογικές διερευνήσεις. Σύστοιχο αυτών, επικεντρώνεται γύρω όχι μόνο από την ανάλυση των όποιων μεθόδων και επιστημονικών προσεγγίσεων ανάδειξης των κινητήριων δυνάμεων και μηχανισμών της διεθνούς κονίστρας, της στρατηγικής –από μέρους των κρατών – αντιμετώπισης και δη της εθνικής ασφάλειας αλλά κυρίως τη μετάβαση σε μια αξιολόγηση και μεταθεώρηση αυτών. Και τούτο διότι πρόκειται για μια θεματική που άπτεται όχι μόνο απρόσωπων και αυστηρών αναλύσεων και μεθόδων αλλά γεωπολιτικών διερευνήσεων καθώς και υπολογισμένων μεθοδολογικά κυβερνητικών διαπιστώσεων και προσαρμογών με κεντρικό το δίπολο θεσμών και προσώπων – ηγετών. Μέσω της συγκεκριμένης εργασίας θα αποπειραθεί η χαρτογράφηση και πλοήγηση στις ατραπούς της πρακτικής των διεθνών σχέσεων και των ρευμάτων της εξωτερικής πολιτικής και θα αναζητηθούν κομβικά σημεία κατηγορικής σύλληψης και αφαίρεσης των διαστάσεών τους στο επίπεδο της επιστημονικής έρευνας.