Η

Abstract

Η αρχή της υπέρτατης καλής πίστης η οποία προέρχεται από τον αγγλικό νόμο περί θαλάσσιας ασφάλισης θεωρείται σε διεθνές πλέον επίπεδο κομβικής σημασίας στο πλαίσιο του ασφαλιστικού δικαίου η οποία χαρακτηρίζει την ιδιαιτερότητα της ασφαλιστικής σύμβασης. Η ανάλυση της αρχής της υπέρτατης καλής πίστης, οδηγεί σε θεωρητική σύγκριση με την αρχή της καλής πίστης και έχει ιδιαίτερη πρακτική σημασία δεδομένου ότι στις ναυτασφαλιστικές συναλλαγές, κατά διεθνή συναλλακτική συνήθεια, επιλέγεται, από τους συμβαλλομένους ο αγγλικός νόμος για την θαλάσσια ασφάλιση με σχετική ρήτρα στους όρους ασφάλισης. Η παρούσα εργασία φιλοδοξεί να προσεγγίσει εννοιολογικά την «υπέρτατη καλή πίστη», οριοθετώντας την ως αυτοτελή αρχή του αγγλικού ασφαλιστικού δικαίου και να αποσαφηνίσει τις δογματικές της διαστάσεις σε σχέση με την αρχή της καλής πίστης, όπως αυτή είναι γνωστή στα ευρωπαϊκά ηπειρωτικά δίκαια της ιστορικής παράδοσης των αστικών κωδίκων.