Μορφές εκπαιδευτικής ηγεσίας που συμβάλλουν στην ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών. Η μελέτη περίπτωσης στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση

Abstract

Διανύουμε μία εποχή κατά την οποία επηρεάζονται και μεταβάλλονται οι ισορροπίες στην κοινωνία, την οικονομία, την πολιτική, την τεχνολογία και τις επιστήμες. Σε αυτές τις μεταβολές, η σχολική μονάδα, ως δομή, καλείται να μεταδώσει τη γνώση και να αξιοποιήσει τους πόρους που της διατίθενται ώστε να καλύψει τις εκπαιδευτικές ανάγκες που προκύπτουν. Οι απαιτήσεις του αιώνα που διανύουμε αφορούν ένα σχολικό πλαίσιο το οποίο θα είναι ανταγωνιστικό, θα ενισχύει τις καινοτομίες και θα έχει την ικανότητα να αντιμετωπίζει με δημιουργικότητα την προσλαμβάνουσα νέα γνώση καθώς η κοινωνία μας χαρακτηρίζεται ως «η κοινωνία της πληροφορίας». Συνεπώς, ο ρόλος του εκπαιδευτικού αλλά κυρίως του ηγέτη της εκπαίδευσης κρίνεται ως απαιτητικός και πολυσχιδής, καθώς καλείται να προάγει την αλλαγή και τη διαφορετικότητα μέσα σε ένα σταθερό πλαίσιο. Στην παρούσα έρευνα θα εξεταστεί το στυλ της εκπαιδευτικής ηγεσίας που αντιλαμβάνονται οι εκπαιδευτικοί, το βαθμό κατά τον οποίο ικανοποιούνται επαγγελματικά οι ίδιοι και τέλος, τη σχέση μεταξύ της μορφής ηγεσίας που ακολουθείται στις σχολικές μονάδες και την επιρροή αυτής στην επαγγελματική ικανοποίηση των εκπαιδευτικών λαμβάνοντας υπόψιν το φύλο, την ηλικία, το επίπεδο σπουδών κλπ. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι τα υψηλά επίπεδα αυτο-αποτελεσματικότητας των εκπαιδευτικών είναι πιθανό να έχουν θετική επίδραση στην ενδυνάμωση των μαθητών ως προς την απόδοση τους ενώ η ηγετική συμπεριφορά καθόρισε, σε υψηλό βαθμό την ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών και κατά συνέπεια τη δημιουργικότητα και την αυτο-αποτελεσματικότητα τους.