Ο νέος κανονισμός για την εκπομπή οξειδίων του θείου (Marpol An.VI-2020) και η επίδραση στη βιωσιμότητα της ναυτιλίας

Abstract

Στα πλαίσια της συνεχούς προσπάθειας της προστασίας του περιβάλλοντος και της μείωσης των επιπτώσεων της ανθρώπινης δραστηριότητας, εντάσσεται και η δημιουργία νέων κανονισμών στη ναυτιλία αναφορικά με τη μείωση των αέριων εκπομπών οξειδίων του θείου από τα πλοία. Ήδη από το 2008 έγινε αναθεώρηση του παραρτήματος VI στη σύμβαση της Marpol (ANNEX VI, Κανονισμός 14 ) του κανονισμού περί μείωσης εκπομπών αέριων ρύπων του θείου με παγκόσμιο όριο 3,5% m/m ο οποίος εφαρμόστηκε το 2012 ενώ από το 2020 θα ισχύει το όριο του 0,5% m/m. Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση της νέας νομοθεσίας αναφορικά με τις εκπομπές του αέριου θείου καθώς και η επίδραση της οριοθέτησής του στη βιωσιμότητα της ναυτιλίας. Οι ναυτιλιακές εταιρίες με την έλευση του 2020 καλούνται να επιλέξουν μεταξύ της χρήσης πετρελαίου με χαμηλή εκπομπή θείου 0,5% εφόσον υπάρχει διαθεσιμότητα ή εναλλακτικών καυσίμων όπως υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) και της εγκατάστασης scrubber καθαρισμού των αέριων ρύπων , επιλογές που επιβαρύνουν σημαντικά το κόστος τους. Επιπλέον, η δημιουργία νέου υγρού καυσίμου με 0,5% περιεκτικότητα σε θείο αποτελεί πρόκληση για τις εταιρίες καθώς τα διυλιστήρια θα πρέπει να εφαρμόσουν νέες τεχνικές επεξεργασίας του σε σύντομο χρονικό διάστημα. Οι ναυτιλιακές εταιρίες έχουν να αποφασίσουν ανάλογα με τους μελλοντικούς τους στόχους ποια είναι για αυτές η βέλτιστη λύση. Όλα τα ανωτέρω θέματα θα διερευνηθούν έτσι ώστε να απεικονιστούν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα μεταξύ των διαφορετικών επιλογών που έχουν οι ναυτιλιακές εταιρίες και οι λοιποί παίκτες στο χώρο της ναυτιλίας έτσι ώστε να προσαρμοστούν στον νέο κανονισμό.