Διεθνείς και δικαιοδοτικοί μηχανισμοί για την επίλυση του ζητήματος της υφαλοκρηπίδας ανάμεσα στην Ελλάδα και Τουρκία

Abstract

Στις σχέσεις Ελλάδας Τουρκίας , τα κύρια ζητήματα που απασχολούν τις δύο χώρες πολιτικά αλλά και οικονομικά σχετίζονται με τη Κύπρο ή το Αιγαίο. Ειδικότερα το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας, έχει απασχολήσει έντονα τα δύο κράτη ειδικά μετά τη πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα αίτια των διαφορών αυτών πηγάζουν από αντικρουόμενα εθνικά συμφέροντα των δύο χωρών. Η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να επιλύσει τα ζητήματα αυτά μέσω των αναγνωρισμένων αρχών του διεθνούς δικαίου, αλλά εμποδίζεται από την άρνηση της Τουρκίας να συνεργαστεί στο πλαίσιο των παραμέτρων των διεθνών οργανισμών όπως τα Ηνωμένα Έθνη και το Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης. Ως προς την επίλυση του ζητήματος, η επικρατέστερη οδός φαίνεται να είναι το Διεθνές Δικαστήριο ή η Διαιτησία. Επιπλέον, η θέση της Τουρκίας είναι ισχυρότερη όσον αφορά τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, ιδιαίτερα εκείνα που βρίσκονται κοντά στις ακτές της. Μερικά από τα νησιά του Δυτικού Αιγαίου βρίσκονται πολύ κοντά στην ηπειρωτική ακτή της Ελλάδας ενώ στο ανατολικό μισό δεν έχουν τους ίδιους γεωγραφικούς δεσμούς με την ελληνική ηπειρωτική χώρα. Ένας πιθανός συμβιβασμός μπορεί να είναι η αποδοχή μιας χωρικής θάλασσας μήκους 12 ναυτικών μιλίων από τις ακτές της Ελλάδας, αλλά όχι από τα νησιά της. Άλλο μπορεί να είναι να επιτρέψει τουλάχιστον σε κάποια από τα νησιά της Ελλάδας στο δυτικό Αιγαίο, να δημιουργήσουν ζώνες 12 ναυτικών μιλίων, συνεχίζοντας παράλληλα να συμπεραίνει ότι τα ανατολικά ελληνικά νησιά πρέπει να περιορίζουν τις εδαφικές θάλασσές τους σε 6 ναυτικά μίλια.