Η κατάρρευση της Lehman Brothers

Abstract

Η χρηματοπιστωτική σταθερότητα ενός συστήματος, μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα δημόσιο αγαθό το οποίο συμβάλλει στη συλλογική ωφέλεια της οικονομικής δραστηριότητας, δεδομένου ότι το κόστος κρίσης επεκτείνεται σε ολόκληρο το φάσμα της οικονομίας. Η πρόσφατη όμως διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση ανέδειξε την ανάγκη ύπαρξης βασικών μεταρρυθμίσεων προκειμένου να διασφαλιστεί η ενίσχυση της σταθερότητας, η ύπαρξη ρευστότητας, η διαφάνεια και η αποτελεσματική λειτουργία των κεφαλαιαγορών. Η παρούσα εργασία επιχειρεί να μελετήσει την κατάρρευση της Αμερικανικής Επενδυτικής Τράπεζας Lehman Brothers, τα αίτια και τους λάθος χειρισμούς της ανώτατης διοίκησης που οδήγησαν στην αίτηση πτώχευσης στις 15 Σεπτεμβρίου 2008. Ξεκινάμε την ανάλυσή μας με μια ιστορική αναδρομή της Επενδυτικής Τράπεζας, η οποία καταλήγει στη σημαδιακή ημερομηνία της 15ης Σεπτεμβρίου 2008. Στη συνέχεια, εξετάζουμε τα αίτια της χρηματοπιστωτικής κρίσης για να επικεντρωθούμε στα αίτια κατάρρευσης της Lehman Brothers. Γίνεται εκτενής αναφορά των πρακτικών που χρησιμοποίησε προκειμένου να χειραγωγήσει τον Ισολογισμό και τον Δείκτη Μόχλευσης, στην προσπάθειά της να ανατρέψει την κατάσταση. Αξίζει να σημειωθεί ότι στις 9 Ιουνίου του 2008, μόλις τρεις μήνες πριν την κήρυξη πτώχευσής της, ανακοίνωσε ρευστότητα ύψους $45 δις, την μεγαλύτερη στα χρονικά της. Ενώ δύο μόλις ημέρες πριν την κατάρρευσή της, στις 12 Σεπτεμβρίου του 2008, η επενδυτική τράπεζα είχε στην πραγματικότητα λιγότερα από $2 δις άμεσα ρευστοποιήσιμα περιουσιακά στοιχεία. Ουσιαστικά, δεν είχε επαρκή ρευστότητα να ανοίξει τις επιχειρήσεις της την Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008, όπου και κατέθεσε αίτηση πτώχευσης. Τέλος, παρουσιάζεται η σημασία της ύπαρξης ενός ρυθμιστικού πλαισίου για την εύρυθμη λειτουργία ολόκληρου του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αναπτύσσεται ο ρόλος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, ως ανεξάρτητη εποπτική αρχή με εξέχοντα ρόλο παρουσιάζοντας παράλληλα την Επιτροπή της Βασιλείας και των Συμφώνων της Βασιλείας Ι, ΙΙ και ΙΙΙ. Μέσα από την ανάγνωση αναδύεται η σημαντικότητα του ρόλου που διαδραματίζουν τα εν λόγω Σύμφωνα, παρέχοντας κατευθυντήριες γραμμές οι οποίες μπορούν να προσαρμοστούν από τις εποπτικές αρχές κάθε χώρας με σκοπό να καθορίσουν τις ρυθμιστικές πολιτικές που εφαρμόζουν.