Εξατομικευμένη διδασκαλία σε διαδικτυακά ευφυή διδακτικά συστήματα

Abstract

Η έρευνα πού παρουσιάζεται στη διατριβή αυτή διεξήχθη από το Φεβρουάριο του 1998 έως τον Φεβρουάριο του 2003 στο Τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Η ερευνητική περιοχή στην οποία εστιάζει είναι τα Διαδικτυακά Ευφυή Διδακτικά Συστήματα και η μοντελοποίηση μαθητών σε αυτά. Οι διαδικτυακές εκπαιδευτικές εφαρμογές έχουν αποτελέσει τα τελευταία χρόνια πόλο έλξης μεγάλης ερευνητικής προσπάθειας, εξαιτίας των πλεονεκτημάτων τους, όπως η ανεξαρτησία από τον τόπο και to χρόνο διεξαγωγής της διδασκαλίας. Παρόλα αυτά, λίγα είναι τα διαδικτυακά εκπαιδευτικά συστήματα που μπορούν να παρέχουν ένα περιβάλλον εργασίας που προσαρμόζεται στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες των χρηστών. Όμως, η προσαρμοστικότητα σε περιβάλλοντα εξ αποστάσεως διδασκαλίας είναι εξαιρετικά μεγάλης σημασίας, διότι οι μαθητές καλούνται να μάθουν το γνωστικό αντικείμενο που διδάσκεται χωρίς τη βοήθεια κάποιου δασκάλου. Για να μπορεί μία εκπαιδευτική εφαρμογή να παρέχει εξατομικευμένη διδασκαλία και υποστήριξη στους μαθητές πρέπει να διατηρεί κάποιο μοντέλο για κάθε μαθητή. Κατά συνέπεια, το ζήτημα της μοντελοποίησης μαθητών αποκτά ιδιαίτερα μεγάλη αξία στα διαδικτυακά διδακτικά συστήματα. Το ερευνητικό έργο που παρουσιάζεται στη συγκεκριμένη διατριβή είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός γενικού πλαισίου αρχικοποίησης μοντέλων μαθητών σε Διαδικτυακά Ευφυή Διδακτικά Συστήματα. Η αρχικοποίηση του μοντέλου ενός μαθητή έχει μεγάλη σημασία για την τελική αποδοχή ή όχι ενός εκπαιδευτικού συστήματος από τους τελικούς χρήστες, δηλαδή τους μαθητές. Είναι ευνόητο ότι αν οι μαθητές δεν αποδεχτούν το διδακτικό σύστημα, τότε αυτό είναι καταδικασμένο να αποτύχει ως προς την εκπαιδευτική διαδικασία. Παρόλα αυτά, στη διεθνή βιβλιογραφία δεν έχουν καταγραφεί πολλές τεχνικές για την αντιμετώπιση του ζητήματος της αρχικοποίησης μοντέλων μαθητών. Το γενικό πλαίσιο που δημιουργήθηκε ονομάζεται ISM (Initializing Student Models). Η αρχικοποίηση του μοντέλου ενός νέου μαθητή πραγματοποιείται με βάση τη γνώση του συστήματος αναφορικά με άλλους μαθητές που έχουν ομοιότητες με το νέο μαθητή ως προς κάποια χαρακτηριστικά που επηρεάζουν τη διαδικασία της μάθησης του γνωστικού αντικειμένου που διδάσκεται.